İzmit – Körfez geçişini sağlayacak köprü inşaatı sürüyor. Köprünün halatları çekiliyor.
İnşaatı yürüten şirkette görevli, 51 yaşındaki Japon Mühendis. “KİSHİ RYOİCHİ” deneyimli, Türkiye’de bu tür benzer işlerde de görev almış. Türkiye’de uzun yıllar bulunmuş. Elbette bu süre içinde, SOMA’yı, ASANSÖR’ü, ERMENEK’i ve diğerlerini, neler olduğunu duydu, gördü, okudu, dinledi.
Köprü’nün çekilen halatı, cumartesi günü kopuyor. Ölen yok. Yaralanan yok. Halatın kopması anında denizde bulunan, başka bir araç üzerine düşmesi yok. Halat’ın daha neden koptuğu bilinmiyor. İncelenmemiş, rapor çıkmamış. Halat’ın üretim hatasından mı, başka bir nedenle mi koptuğu belli değil. Sorumlu da, daha belli değil.
“Kader” denilmiyor.
“Bu işin fıtratında var” denilmiyor.
“Sektörün özelliği” denilmiyor.
“Kaçınılmaz bir durum” denilmiyor.
“Biz sorumlu değiliz” denilmiyor.
“Takdir-i İlahi” denilmiyor.
“Sorumlu şunlardır” denilmiyor.
“İşyerinde denetim eksik yapıldı” denilmiyor.
“Sendika vardı ya da yoktu, sorumlu onlar” denilmiyor.
“İş güvenliği önlemlerini alanlar, görevlerini ihmal ettiler” denilmiyor.
Halat kopuyor. Yaralanan yok. Ölen yok. Nedeni daha belli değil. İncelenecek sonuç ortaya çıkacak.
Japon Mühendis “KİSHİ RYOİCHİ”, tedirgin, üzgün.o gece uyuyamıyır. Düşünüyor, düşünüyor. Kimseyle bir şey paylaşmıyor. Üzgün ve düşünüyor. Sonra, maket bıçağı ile boğazı kesimiş olarak, mezarlık yanında bulunuyor Bir intihar. Bir ölüm. Bu ölüm başka bir ölüm.
Bu ölüm, “güzel öldüler” tanımlaması içine girmiyor.
Bu ölümü yazmak zor.
Bir not çıkıyor üzerinden, “sorumlu benim” diyor. Daha ona kimse sen sorumlusun demedi. Sorumlu gösterilmedi. Sorumlu tutulmadı. Sorumlu olduğu ortaya çıkmadı. Sorumlu kim daha belli değil.
“KİSHİ RYOİCHİ” düşünüyor. Ve “sorumlu benim” deyip, yaşamını sonlandırıyor. Kendini cezalandırıyor. Yaşamına son vererek. Sorumlu olduğunu belirttiği olayda, yaralanan yok. Ölen yok.
Yetkililir, yönetenler, daha bir açıklama yapmadılar, Taziyeye, TV kameraları ile gitmediler. “Şehit” ilan edeceğiz filan açıklamaları da yapılmadı. Japon Mühendis. Şimdi yaşamıyor. “”KİSHİ RYOİCHİ” bu isim unutulmamalı ve yaşatılmalı.
İsmini taşıyan ve olayı anlatan bir plaket, o köprüden geçecekler tarafından, görülecek, okunacak bir yerde mutlaka yer almalı.
Bu olay, iş sağlığı ve güvenliği eğitimlerinde, üniversitelerde, sendikal seminerlerde, işyeri eğitimlerinde, mutlaka belirtilmeli ve incelenmeli. Yaşatılmalı.
“Ölüm” savunulamaz. Bu “ölüm” de savunulamaz. Bu ölümden sorumluyuz. O nedenle “KİSHİ RYOİCHİ” ismi unutulmamalı ve yaşatılmalı.
Bize bazı değerlerimizi hatırlatmalı, unutmağa başladığımız, yaşama bakış açımızda ki değişimleri hatırlatmalı. Sorumlu olma, sorumluluğu başkalarının üzerine yıkmama gibi, değerleri hatırlatmalı. “Onur” diye bir kavramın olduğunu hatılatmanın yanısıra, yaşam bulmasını sağlama yolunda, farkındalığımızı sağlamalı.
Kimseyi suçlamıyoruz, kimseye gönderme yapmağada çalışmıyoruz.
Bir insanın, “sorumluluk” duygusunu ve etik değer olarak “onur”u, algılayışını sergilemeğe çalışıyoruz.
“KİSHİ RYOİCHİ” ismi unutulmamalı. Bizlere, unutmağa çalıştıklarımızı hatırlatmalı.
Bu yazıyı yazmak çok zor. Bekleyecek. Yayımlansın mı, yayımlanmasın mı diye, bende bekleyecek. Ölümü yazmak zor..
Ulaşmazsa kusura kalmayın. Ulaşırsa da gecikmenin nedeni benim.
“KİSHİ RYOİCHİ” bu ismi unutmayalım.
Sözün bittiği yerdeyim.
__________________
* İstanbul. 24 Mart 2015. Salı. [email protected]
