İtalya her zaman yenilikçi modası, lezzetli mutfağı, yaratıcı tasarımcıları ve kaliteli yaşama örnek oluşturan tarihi şehirleriyle hayatımızda çoğumuzun . Bu İtalya’nın görünen ışıltılı yüzü, ama bir de Çizme’nin görünmeyen karanlık bir yüzü var ki, 600 bin kişinin işgal edilmiş olan konutlarda yoksulluk içinde yaşadığı “öteki İtalya” bu.
Evsiz-barksız İtalyanların 200 bini bir ya da iki çocuk sahibi aileler, geri kalan 400 bin kişi ise tek başlarına yaşama mücadelesi veren yaşlılar ve daha iyi bir yaşam sürme umuduyla İtalya’ya gelmiş olan göçmenler.
İtalya’daki yoksul yaşamın izlerini başkent Roma’da kolaylıkla sürmek mümkün. Roma, bir anlamda örnek oluşturuyor. Tehlike sinyalleri veren diğer iki şehir ise, kuzeyde en fazla göçmen nüfusa sahip olan Milano ve Venedik.
Ancak Romalı vatandaşlar ev sahibi olabilmek için ciddi biçimde örgütleniyor ve bu yönde ciddi bir dayanışma sergiliyor. Onlar vatandaş olarak seslerini yükselttikçe konuyla ilgilenen uzmanlar, Avrupa Birliği anayasasına “ev sahibi olabilme hakkı” konusunda bir madde eklemek için talepte bulunuyorlar. Buna göre sosyal tabakanın en alt katmanında bulunan ve
yoksulluk sınırında yaşayan ailelerin ödemesi gereken kiranın aylık gelirlerinin yüzde 10-15’i düzeyinde dengelenmesi öngörülmekte. Şu günlerde kuzey İtalya’da Lombardia, Veneto gibi bölgelerde bu öneri hararetli biçimde tartışılıyor. Roma belediyesi ise, bir adım daha atarak bu öneriyi nasıl uygularız diye denemeler yapmaya girişti bile.
İtalya’yı dışarıdan izleyen ya da turist olarak gözleyen biri mevcut yoksulluğu hemen fark etmeyebilir. Çünkü İtalya’nın yeni yoksulları çoğunlukla büyük şehirlerin banliyölerinde kümelenmiş durumda . Örneğin Milano’da önümüzdeki günlerde 10 bin ailenin evsiz kalabileceği, kısacası yaşadıkları işgal edilmiş evlerde kapının önüne konulabileceği vurgulanmakta. Roma’da ise 2006 nisan ayına kadar 16 bin ailenin evsiz kalacağı öngörülüyor.
Cgil sendikasının yaptığı bir araştırmaya göre ise en riskli grup, yıllık gelirleri 13 bin euroyu geçmeyen yaşlılar ve tek gelirli aileler. Bir genelleme yaparsak yıllık geliri 18 bin euroyu aşmayan kişilerin yüzde 76’sı evsiz kalma tehlikesi ile karşı karşıya.
Son birkaç yıldır göçmenlere kapılarını açan İtalya, göçmenler bir yana kendi vatandaşlarına iş ve ev garantileyemez durumda. Şans eseri bir iş bulabilenler ise “geçici sözleşme” ile, gelecek güvencesi olmadan çalışmak zorunda kalıyor. Artık çoğu İtalyan ailesi ayın sonunu aldıkları ücretlerle getiremiyor
Roma’da 30 bin aile, yıllık 20 bin euronun altında kalan bir gelirle yaşama mücadelesi veriyor. Çoğu devletin yaptırdığı toplu konutlardan birine adım atabilmek için bekleme listesinde gün sayıyor. İtalya’nın ekonomi, ticaret ve moda merkezi Milano’da ise 3.000 aile işgal evlerde barınmaya çalışıyor. Milano ve banliyölerinde terkedilmiş fabrikalar ve barakaları kendilerine
mesken edinen 7.000 dolayında göçmeni de unutmamak gerekli.
İtalya’da devlet istatistik enstitüsünün en son yaptığı araştırmaya göre, 2 milyon 300 bin kişi yoksulluk sınırının altında yaşıyor. Geri kalan 210 bin kişi ise oturdukları evi aileleri ya da kardeşleriyle paylaşıyor. Son on yılda ev kiraları yüzde 400 oranında arttı. Üstelik bu oran Milano ve Roma’da yüzde 700’e, Napoli’de yüzde 800’e karşılık geliyor.
Milano’da orta gelir grubundan kişilerin oturduğu semtlerde 90 metrekare bir evin aylık kirası ortalama 1.500 euro, bu rakam Venedik’te 1.440, Floransa’da 1.350, Roma’da 1.460 euro. Bu şehirlerde ortalama aylık gelirleri merak ediyorsanız hemen ekliyorum; Milano’da 2.000 euro, Venedik’te 1.500, Floransa’da 1.700 ve Roma’da 1.800 euro. Aynı sıradan gidersek emeklki maaşlarına da bir fikir vermesi için yazıyorum, 990, 890, 800 ve 1010 euro.
Bu arada dün Duomo meydanında gezerken bölgesel seçimler arifesinde gözüm Kuzeyin Birliği (Lega) partisinin standına takıldı. Gazebonun dört bir tarafına astıkları bayraklarda şöyle yazıyordu “Çinlilerden sonra Türklere de hayır! Türkler biz İtalyanlardan daha rekabetçi. Geleceğimiz için tehlike”
Kısacası İtalyanlar gelecekleri konusunda son derede karamsarlar. Her geçen ağırlaşan ekonomik koşullar nedeniyle ürkekler. İtalya’yı bir de bu yönüyle tanımanızı istedim. Yani daha çok hüzünlü banliyö semtlerine sığınan yoksul İtalyanların dünyasını.
