Hınca hınç çarşı kalabalığından uzaklara… Yağ mı eksik, tuz mu demeden bol limonlu yeşil salataya bir yumulmak geçiyor ki acıktığımda… Leny Kravitz‘ın şarkısındaki gibi, dupduru bir sahilde koşmak yalınayak, rujum taşmış mı, rimelim akmış mı kaygısı olmadan, rüzgarın omuzlarımı, tuzlu suyun gözlerimi yaktığı, mayo izinde ve bir parça hamburgerin mayonezinde öylece kalakalmak geçiyor. Mesai saatlerinin bitimine yakın delirmelerim hep böyle bahar havasının aklıma düşürdüğü küçük kliplere rastlıyor.
Ben yaz mevsimini, aklım 5 karış havada tavan yaparken seyretmeye ba-yı-lı-yo-rum… Yani iş saatlerinin ikindi yorgunluğu çökmeden önce üstüme.… işte bu havalar Orhan Veli‘nin havaları… ve işte bu havalar beraberinde getiriyor tatlı kaçışları. Mahvolmak; bir sıcak yaz günü hamakta, elimde kitabım, kulaklığımda Leonard Cohen‘im, öğle uykusuna
dalmaksa, razıyım ben…. Mahvet beni hava, gökyüzü, güneş, deniz, Cohen… Mahvolmak istiyorum.
Bir deli gitmek geçiyor aklımdan böyle havalarda ve gitmelerin sorumluluğunu bırakmamak geriye. Aklımı kaybetmek, gitmelerin açıklamasını illa ki aşka düğümlememek, ölmek ölmek ama ruhumu yeniden diriltmek kasteddiğim. Kaşkolumu, ağır paltomu, uzun çizmelerimi, karanlık sabahlara uyanışlarımı, rezil yağmur trafiğini, çevremdeki asık suratları kış uykusuna yatırıp, hatta küçük Baretta’mla mıhlayıp, sıcak havalarda
yeniden doğmak istiyorum.
Bir deli gitmek gerekiyor buralardan. Bu rehavetten, bu umarsız merhabalardan, bu damarlarımdaki tembellikten… İçim daha fazlı kışı, soğuğu, yağmuru, dört duvarları, karmaşık insan topluluklarını ve onların ruh hallerini alamayacak kadar dolu bir harddisk sanki. Sistem çöktü. Kış bitti. Dağılın… Hadi uçuşun şifon elbiseler, sedef takılar, tek parmak sandaletler, pareolar, mayolar. Çıkın artık kilerdeki yazlık dolaptan.
Öyle bir delirmek işte… Aklım; ölü balık kavanozuna dönüşmeden muhakkak gitmem gerek buralardan… Hadi güzel ruhum hazırlan!
SİBEL BENGÜ’NÜN DİĞER YAZILARI
– Çok sevgili sevgililer günü için…
– Açık reçete…
– Çocuk
– Sen de kimsin?
– Kar yağarken pencerenden…
– Bayramları nasıl bilirdiniz?
– Ne kadar buradasın?
– Bu hayat nasıl geçer?
– Aşık kimdir?
– Aşk ne değildir?
– Aşk nedir?
– Herşeyin bir şeyi vardır…
– İyi insan kimdir?
– Kaygı çok kaygan bir kelimedir…
– Bumerang aşklar…
– İstanbul’da yine yağmur var…
– Kelimeler, kelimeler, kelimeler…
– Bir şairin bildiği sevgi/ Attila İlhan için…
– Nedir, niyedir? Neyse…
– İnsan bazen kendini bırakıp delice gitmek istiyor…
– 3 kadın 1 kritik…
– Hayatın şablonu mu var?
– Haydi dostlar buyrun kahveye…
– Muhakkak…
– Aşk’a herşey dahil…
– Bir İstanbul hatırası
– Kadın dediğin
– ‘Adam gibi adam’ dedikleri…
– Mantığım intihar, ruhum serseri…
– Hiç-bir-şey anlamıyorum…
– Hayal adalar…
– Kırmızı başlıklı kızın nesi var?
– İstanbul’a bir günlük firar…
-Bırak deli desinler…
-‘Sen benim rüzgar gülümsün…’
-Pardon tanışıyor muyuz?
-İstanbul
-Kıymık…
-Siz mağrur musunuz?
-Ne kadar önemsiyoruz yarınlarımızı?
-Küçük şeyler…
-Yürek mahrem bir bölgedir
-Kiler…
-Keşke
-Anne karabiyesi…
-Tren garları…
-Yangın yeridir yürek, külleri kelimeler…
-Bir gün… gemiler… geçer…
-Önsöz
-O fotoğraf…
-Durup dururken…
-İçiyorsam sebebi var…
-Susmak üzerine…
-Zor…anlatması zor…
– Ciddi insan…
-Kalbim Anadolu…
-Aşk niye biter?
-Oğlum şiir oku…çünkü…
-Ne olmazsa olmasın, içinde sen varsın
-Ölüm diye bir şey var…
-Kırmızı başlıklı kızın neyi var?..
-Bebek’te gitmek zamanı…
-Kadın…nedir senin aşktan anladığın?
-Altı üstü bir küre…
-Aşk seni sordular…
-Atlıkarınca…
-Dün haberini aldım…
-AY bilmecesi…
-Karanlıktan korktuğumu nereden bildiniz?
-Yüreğimin tozunu aldım…
-Ne zaman yağmur düşse bu şehre…
-Onlarca onlar…
-Kimsin sen?
-Bir sevgililer günü klasiği…_
-Nakış…
-Rüya
-Bilmen gerek…
-Olgunluk…
-İlk şiir
-Kadınlar ne ister?
-Meraklanınca
-Sekiz onbeş vapuru
-Olmayınca bir adamın gözleri
-Biz İstanbulu sevdik
