Bir medya öğrencisi olduğum halde, teknoloji ile çalıştığım halde bu soruları kendime her gün bilgisayarın başına geçtiğimde soruyorum… Teknoloji adını taşıyan bu salgın iyi mi, kötü mü? Cevaplar arasında gidip geliyorum. Bilmiyorum, belki sadece bana öyle geliyor ama iletişim artık eski anlamını taşımıyor. Birisi bana iletişim dediği zaman yüzyüze konuşmalar, gülücükler, gözlerin ışıltısı, resim aklıma gelirdi ama şimdi internetten başka bir şey aklıma gelmiyor…
Bu yazdıklarımı belki önemsemiyor olabilir veya “Bunları zaten biliyordum” diyebilirsiniz ama benim nesildeki bütün gençlerin geleceğini etkileyecek bir noktadayız…
Dedemin hikayelerini anlattığı, eskilerden konuşulduğu zaman sanki ayrı bir gezegenin masallarını dinliyormuş gibiyim… O hikayelerden çok şey öğrendim. En azından nereden geldiğimi bana anlattılar. “Peki nereye gidiyoruz? İlerisi nedir?”diye sormaktan “Nereden geldik?” diye sormayı unuttuk… O eski dostlukları, alın teriyle para kazanmayı, mücadele göstermeyi öğrendim. Ama ne yazık ki sadece bu hikayeleri dinleyerek öğrenebildim çünkü hayat o kadar kolaylaştı ki yaşamın değerini unuttuk…
Bu kadar met ettiğimiz teknoloji düşündüğümüz gibi değilmiş. Ben yorulmak nedir, acı üzüntü nedir, ter dökmek nedir bilmek istiyorum ki hayatın gerçek güzelliklerinin tadını sonuna kadar çıkarabileyim…
Bu cümleler ilerki teknoloji için çalışan, yeni nesilin parçası olan birisinden duymak komik gelebilir ama unutmamalıyız ki ne kadar iyi görünen bir şeyin mutlaka bir o kadar da kötü yanları vardır ve ne ne olursa hayatın pozitif yanlarını, dünyanın güzelliklerini yaşatın en azından çocuklarınızın geleceği için.
Hayat bize bir armağan, değerini bilmeli…
