Zamanın dakikası , azıda, çoğuda çok önemlidir. Zamanın sorumlusu benim, dolayısıyla hayat benimdir, kimse karışamaz diyemeyiz..
Hayatımızdan , özelde zamanın kullanımında, bizden sorumlu olan kişilere hesap vermek mecburiyetindeyiz.Bunlarda anne, baba, ailemizdir. Özellikle zamanı bize bahşeden rabbimize daha çok sorumluyuz.
Hayatın değerlendirilmesinin insani sorumluluğu bize aittir. Bana ait olan ,sorumluluğu bana dair olan hayatıma, kimse müdahale edemez diyenlere şaşarım.
Aynı kişiler başkasına akıl verirken , niçin başkasına karışır acaba? Sanki karşısında ki kişi de akıl yok.
İnsan hayatı , hiçbir şekilde hayatı kolay bulunan ve ucuz alınan meta değildir.Hatta hayatımızın değerine paha biçilemez.
Ucuz olan nesnelerin değersiz olduğunu bilmeyen yoktur. İnsan hayatını kontrol altında tutmalıdır.Hayatında ki tüm ameller kendine aittir.
Bazılarında şunu da gördüm; başarı o’ undur, başarısızlık varsa suçlu başkasıdır. Çevrenizi sadece dinleyin.
Bu evrende hayatında ki eylemleri kendisine yakıştırmayarak, başkalarına atan açık gözler de var (!) , bende onlara ne akıllı adam diyorum(!). Hatta daha öte birisinin üstüne atmak gibi adeti olanlara ne kadar mesul ve faal birisidir diyesim geliyor(!).
İnsan hayatının her anı önemlidir.
Sorumluluğumuzun gereğini yapmak için, öncelikle sabahları erken kalkmalıyız. Sabah erken kalkmanın beyin ve hareket açısından insan bedenine katkısı çoktur.
Sabah erkenden kalkmak günümüzü değerlendirme bakımından çok bereketli olur. Yaşları yetmişten yukarı olan büyüklerimizin çalışmalarına , (çektikleri çilelere demeyeceğim) hayranımdır.
Çünkü onların günlük hayatı sabah ezanından önce başlar. Evin hanımı ekmeğini pişirir. Evin beyi camiye gider. Sabah böyle hayırlı amellerle başlayarak günlük işlerinin kapısını açarlardı.
Özellikle gençlerimizin erkenden kalkarak, gençliğimi heder edemem diyorlar. Yaşamak demek uyumak mıdır?
Gençliğimi yaşamak hakkımdır , demesi uygun mudur?
Denmemelidir, hayat uyumaktır diyene rastladınız mı diye soracak olsalar? Kimse rastlamamıştır, rastladım diyende olmaz diye düşünürüm.
Kişiler varlıklı olmadıklarında kendin de suç aramalıdırlar. Bizim atalarımız ,sabah erken kalkanının işine gideceğini ifade etmişlerdir. İşini yapanlarda aç kalmazlar.
Hayatımı erken kalkarak zehir mi edeyim diyenlere rastlamışımdır?.
Oflayan puflayan kişiler vardır , sanki hiç uyumamış gibi davranır.
Uykumu alamamışım der bir de.Ne zaman kalkabildiniz diye sorunca? Israrla şunu söyler ; zaten erken kalktım. Kaç gibi diye sorsanız , ya saat 10.00 gibi , der ya da 11.00 , neresi erkense…
Hayatın kıymetini biliyorum diyen kişilerin , sabahları erken kalkmayı mutlaka göz ardı etmemesi gerekir.
Bizim insanımızın çalışkanlığına sözümüz yok. Yine geçmişte yol yapımında çalışan büyüklerimden dinledim.
Bizim lüks arabalarla giderken bile yorulduğumuz o yolları, insan gücüyle yaptıklarını anlatırlarken duyduğumda geçmişimdeki” atalarımla “ güç konusunda gurur duydum.
Sabah onda (10.00) da kalksalardı, o eli öpülesi büyüklerimiz, yol değil, herhangi iş üretemezlerdi. Bizlerin hoşuna giden uyku uyuma alışkanlığı ayrıca bedeni dertlerin birinci sebebidir.
Çok uyku aslında bizim vaktimizi içten içe kemiren kurtçuklardır.
Uyku uyuyarak, medeniyet sahnesinde zirveye çıkan ülke, asriliği yakalayan millet var mı? Yoktur, bildiğimiz de yok. Mevcutta olmamıştır tarihte.
Ama sabah erken kalkan, hayatını kontrol altında tutan milletlerin, insanların bulunduğu memleketler abad olmuştur. Gelişmiştir, ekonomisini, sosyal hayatını diğer milletler kendilerine model yapmışlardır.
Çalışan memleketin fertlerini tüm dünya kendine rehber edinir.
Uykuyla hayatını tüketenler de ise hep şikayet vardır. Tercih bizim.
