Bugün size yukarıda fotoğrafını gördüğünüz Tibet Türkyılmaz’dan söz edeceğim. Onun çok sevdiği bir şiiri sizlerle paylaşmak istedim.
Biz kağıda hayat veren bir grubuz. Benim Sloganım: Live in paper.Yaşayan kağıt.
Tibet kas erimesi hastası ve solunum cihazına bağlı yaşıyor. Sadece sağ üç parmağı hareket ediyor. DEÜ hastanesinin onkoloji biriminde de mizah dersleri verdim ben. Bu güzel çocuğu orada tanıdım size de tanıtmak isterim. Gözümüzün bebeği Tibet. Tibet’in çok sevdiği bir şiir var… Beni duygulandırdı. Sizinle paylaşmak istedim…
***
Şimdi, al kalemi eline ve
dansa kaldır tüm kelimeleri
cümleler kur onlarla
beni anlatan
ki okunabileyim
kırmızı kalemle altını çiz
en beğendiğin cümlelerin
sakın ayırma onları öğelerine
ki bölünmeyeyim
noktalı virgüller
bir demet gül oldu, bak
en kurulmadık cümleler
çeyizim – senin için
sen de bilinmeyen kelimelerle
bir duvak yap bana
anlamlarını iyi aç
ki görünebileyim
“iki paragraf arası düğün mü olurmuş?”
deme
hem, herkes hazır,
tüm harfler davetli
sen de gel
ki sevineyim
kaç vakittir suskun şiir
birer birer ayrılıyor harfler
aklımın düğün salonu’ndan
nicedir bekliyorum seni
gelmedin
ki güleyim
artık sessizce ilerliyorum
olur a, ararsan bir gün beni
yazdıklarının üzerinde yürümekteyim
cümle sonlarını bekliyorum
kendimi aşağı atmak için
ilk noktada duracağım
bağlaçlarla bağla cümleleri
ki düşmeyeyim…
