Kadınların çalışma yaşamındaki yeri
Financial Times bugün gelişmekte olan ülkelerde kadınların iş dünyasındaki yerini irdeleyen ekinde Türkiye’de kadınların çalışma hayatına katılımına da yer verdiı…
Piotr Zalewski imzalı yazıda öncelikle Ümit Boyner, Arzuhan Doğan Yalçındağ ve Fortune dergisi tarafından dünyanın ikinci en güçlü kadını seçilen Güler Sabancı gibi kadınlar örnek veriliyor.
Dünya Bankası verilerine göre, Türkiye’deki şirketlerde kadın baş yönetici oranı %12. Grant Thornton raporuna göre, üst düzey yöneticiler arasında kadınların oranı %25’e kadar çıkıyor.
Türkiye’de kadınların genel istihdam oranı ise OECD ortalamasının yarısı kadar: %29.
Dünya Ekonomik Forumu’nun toplumsal cinsiyet eşitliği raporunda 136 ülke arasında 120. sırada yer alan Türkiye, kadınlar için ekonomi ve fırsat eşitliği sıralamasında 7 sıra daha geride bulunuyor.
İTÜ’den Doç. Dr. İpek İlkkaracan, 8 yıllık temel eğitim almış bekar kadınlarda çalışma hayatına katılım oranı %48 iken, evli kadınlarda bu oranın %18’e kadar düştüğüne dikkat çekiyor.
“Kadınlar evlenir evlenmez veya çocuk sahibi olur olmaz emek piyasasından çıkıyor” diyen İlkkaracan, kadınların çalıştığı sektörlerde genellikle annelik izni olmamasını ve düşük ücretlerin özel çocuk bakımını karşılamaya yetmemesini sebepler arasında sayıyor.
İlkkaracan, AKP’nin kadınların iş dünyasına katılımını teşvik ettiğini söylemesine karşın, Başbakan Erdoğan’ın “en az 3 çocuk” söyleminin bununla çeliştiğine dikkat çekiyor.
“İslami yaşam ve moda dergisi” Hayyat’ın editörü Zeynep Hasoğlu ise başörtüsü yasağının kalkmasıyla, daha önce çalışamayan çok sayıda kadına fırsat doğduğunu belirtiyor.
“Hükümetin yasağı 2013’te neredeyse tamamen kaldırmasıyla ve yükselen ‘İslami burjuvazi’ ile kapalı kadınlar işyerlerinde daha çok görülüyor” diye yazan FT, Hasoğlu’nun şu sözlerini aktarıyor: “Kamu hastanelerinde onlar çay getirenler veya temizlik yapanlardı. Şimdi doktorlar onlar.”
İlkkaracan, başörtüsü yasağının kalkmasıyla çalışan kadın sayısının çok az arttığını belirtirken, Hasoğlu, kız çocuklarının “zengin bir kocayla evlenme” hayaliyle büyütülmesinin sorunun temelinde yattığını savunuyor.
