Analizde şu tavsiyeler var: 12 ayda 100 binden fazla göçmenin hayatını kurtaran Mare Nostrum arama kurtarma programının yeniden başlatılması, AB içinde iltica kurallarının standart hale getirilmesi, Libya’nın siyasi durumuna ilişkin yetkililerle anlaşmaya varılması, transit ülkelerdeki şartların geliştirilmesi, Afrika’da transit mülteci kamplarının oluşturulması ve Libya ile Suriye gibi ülkelerde savaşın sona erdirilmesi gibi sorunun köküne inilmesi.
Independent gazetesi İtalyan basınına dayandırdığı haberinde Libya’daki insan kaçakçılarının ifadelerine yer veriyor.
İtalyan savcılarının ele geçirdiği ses kayıtlarına göre Trablus’taki kaçakçılardan Mered Medhanie, İtalya’ya giden göçmen teknelerinin kapasitesinden fazla kişi almasıyla ilgili “Bana fazla insan yüklediğimi söylüyorlar ama çabucak gitmek isteyenler onlar” diyor.
Bir diğer kaçakçının da geçen yaz şu sözleri kayda alınıyor “Birkaç gün önce başka bir seyir daha düzenlediler. Ne olduğunu bilmiyorum, muhtemelen ölmüşlerdir.”
Medhanie’nin bir diğer ifadesi de şöyle: “Yasadışı iş yapıyoruz ama ne bekliyorsunuz ki? Biz hükümet değiliz.”
KAÇAKLAR ANLATIYOR
Daily Telegraph gazetesi, içindeki 800’e yakın göçmenle batan tekneden kurtulan 17 yaşındaki Bangladeşli Riajul ve Nasir’in yaşadıklarıyla ilgili anlattıklarını taşıyor sayfalarına.
Gazeteye konuşan Riajul, “Teknemiz büyük bir gemiye en az üç defa çarptı, insanlar panikledi ve güvertenin diğer tarafına doğru koştu. Bizi deviren bu hareket oldu. Bu şüphesiz kaçakçıların kaptanının suçuydu” dedi ve şöyle devam etti:
“Suya düştük, insanlar ‘Yardım edin, yardım edin’ diye bağırıyordu. Diğer göçmenlerin çoğu Afrikalıydı ve yüzme bilmiyorlardı. Ben yüzme biliyordum, o yüzden kurtuldum.”
Gazetenin neden 1500 Libya dinarı (yaklaşık 725 sterlin) ödeyerek hayatını riske atıp tekneye bindiğini sorması üzerine Riajul, “Bangladeş’i paraya ihtiyacım olduğu için terk ettim. Ailem çok yoksul. Trablus’ta çok az paraya bir restoranda çalışıyordum. Sanırım Avrupa daha iyi olmalı” cevabını verdi.
Kaçakçılara 1200 dinar ödeyen Nasir de yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
“Ben sudayken, çevremde iki veya üç kişi vardı, bana yardım ettiler beni kıyafetlerimden tuttular. Dalgaların arasında sürüklenen insanları gördüm. Teknede çocuklar da vardı, çok küçük değildi belki 10 yaş civarında.”
“Güvertede belki 50 kişiydik. Geri kalan yüzlercesi alttaydı. Altta kalan herkes öldü. Büyük gemi bir halat attı, öyle tırmanabildik.”
