Yerçekimi siyasette de geçerli olmalı ve aktüel siyasette ayağı yere basan öneriler geliştirmeliyiz. Cari eylem planınız yoksa tek başına perspektif bir işe yaramaz.
Toplumsal muhalefet de gökyüzünü tarayan projektörler gibi mevcudiyetini sürdürür, ama işlevsiz kalır, yanlışlarını ve kendini aşamaz.
Parklardaki kum havuzundan çıkıp, denizlerde yüzmeye karşı psişik tedirginlikleri politik tercihler gibi algılamamak lazım. Ne kaba saba siyaset, ne de düzenle bütünleşen siyasetle işimiz olabilir.
Siyasette armut piş ağzıma düş olmaz. Tarlada izi olmayanın harmanda yüzü olmaz.
Siyasetin genel kuralıdır: Örgütlüler örgütsüzleri yönetir. Fikri, örgütsel yığınak yapamayanların kapalı devre siyasetin açmazlarından sıyrılmaları kolay olmaz.
Siyaset geleceğin belirlenmesinde kimin sözünün geçeceğini tayin etmektir. Demokrasi de siyasette kararı alanlarla kararlara tabi olanlar arasındaki açı farkının asgariye indirilmesidir. Siyaset boş zamanı olanların işi haline geldi. Bizim adımıza konuşanların, bizim adımıza sıkıntı çekmediklerini biliyoruz.
Ortodoksi Yunancada tek doğru, tek gerçek anlamına geliyor. Tekçi zihniyetin 21.yüzyılda kabul edilebilir bir yanı yok. Tek doğru, tek gerçek yaklaşımı ile çoğulculuk bağdaşmaz.
1989 deneyimi seçimle gelip seçimle gitmeyi kabul etmeyen iktidar tekeli anlayışının kabul edilemez olduğunu gösterdi.
Geçmişi restore etmek için siyaset yapılmaz. Sadece gelecek umudunu yitirenler geçmişe sığınır. Hepimiz kendi masallarımızın kurbanı olmadık mı? Dar görüşlülüğü görüş farklılığı sanmadık mı? Dolap beygirinin özelliği hep aynı yönde döndüğü halde ilerlediğini sanmasıdır.
Artık kimse gençlere vaazda bulunma hakkını kendinde görmemelidir. “Bu kadar iyi biliyorsanız yapsaydınız,” diyenlerin eleştirisine karşı hiçbir mazeret geçerli değildir. Kendi iyilerimizi, doğrularımızı başkalarına empoze etmeye kalktığımızda inandırıcılık sorunu ile karşı karşıya kalabiliriz. Gezi süreci bizlere bunları çok açık gösterdi.
Callinicos, “Statükodan lekelenme korkusuyla, herhangi bir kısmi ilerleme peşinde koşmayı reddetmek, her zaman için siyasi sekterlik ve dogmatizmin başlıca işaretlerinden biri olmuştur.”(s.147) diyor, Anti Kapitalist Manifesto’sunda.
Kendini değiştirme araçlarından yoksun olanlar, kendini koruma araçlarını da yitirir. Motivasyon krizi atlatılamaz. Zayıflıklarımız bizden daha güçlü çıkar.
Yaşam gailesi yüzünden yaşamın üzerine düşünmeye zaman kalmayanların, kendilerini akıntıya bırakmayı tercih etmelerinden de kaynaklanıyor yaşadıklarımız.
1970’leri yaşayanlar döneme daha eleştirel bakarken, dönemi yaşamayanların süreci kutsallaştırması döneminin de sonuna gelindi, tabularımız tabutluklarımız oldu.
Siyasette ayrıntılar işin esasıdır. “Ayrıntı bir insan yaşamı olduğunda, benim için dünyanın bütünü ve tüm tarih anlamına gelir,” diyen Camus haksız mı?
Yaşadıklarından dersler çıkarmayan siyasi öznelere yaşam çok fazla şans tanımıyor. Teller koptuktan sonra atılan düğümler de işe yaramıyor. Grup bağımlısı eğilimleri, battal aidiyetleri bir üst kimlikte eritmek kolay değil. Rakiplerinin kuyusunu kazma taktiğine dayanan geleneksel siyaset, kuyu kazdıkça kendisi de aşağılara inmeyi sürdürüyor. Şöminelerdeki taklit odunların gerçek ateşle ne kadar alakası varsa, bu sahte demokratların da demokratik siyasetle o kadar ilgisi vardır.
Gide, “İlerici olmak için illa sizin yolunuzdan mı gitmek gerekiyor?” diye sormakta haklıydı.
Yanlış bir siyasal yaklaşım, devletin otoriterleşmesinin gerekçesini sağlıyorsa orada bir problem var demektir. Uğursuz araçlar uğursuz sonuçlar yaratıyor. Sana yapılmasını istemediğin bir şeyi başkalarına yapma ilkesi önemlidir. Politik ahlak tanımazlığı yenilgiye uğratmak bu yüzden vazgeçilmezdir.
Yeni zamanlarda yeni politikaların geliştirilmesi için geleneksel siyasetin zayıflığı bir avantaj da olabilir. Eğreti duranın yerine daha sahih bir siyasi çıkış inşa edilebilir. Yeter ki tarihimize karşı yüzsüzleşmeyelim, yüzgöz olmayalım, neyse eldeki malzeme, açıkça yüzleşelim ki kendimizi aşabilelim.
15841100cookie-checkYüzleşme
