Zamanın ruhu

Zamanın ruhunu kavrayamayanların kişisel ve örgütsel olarak
ayakta durmaları mümkün değildir.
Teorik olarak bazı şeyleri bilmek yetmiyor.
Gözüyle de görüp, yaşamalı insan.
Toplumumuzun bir çok yönüyle kapalı bir toplum olduğunu
daha önce de yazmıştım sanırım.
Belki de yeterince gezip, görmediğimizden kaynaklı bu kapalılık.
Bilemiyorum.

(Gerçi bu seyahat etmeme / edememe hali son yıllarda hızla değişmeye başladı.
Ve iyi ki de öyle oldu.)

Yıllar önce Suriye’den kaçıp Türkiye’ye gelen birisi,
sınırı geçince medeniyete geldiğini hisseder ve bunu anlatır size.
Gaziantep’i över, İstanbul’a hayrandır ve ne kadar şanslısın
böyle bir ülken olduğu için derdi.

Humeyni’den kaçan genç bir İranlı kadın, o zamanlar
Van yöresindeki karakollarda başına gelenleri hıçkıra hıçkıra anlatır.
Utanç içinde kalırsınız. Ne diyeceğinizi bilemezsiniz.
İkisi de Türkiye’dir, sizin ülkeniz.

Ne çok Türkiye vardır Türkiyeli olmayanlardan dinlediğiniz.
Zaman zaman içindedir, kalbur saman içinde.
Ve bütün bu kalbur ve saman içinde insanların da, ülkelerin de,
kendine özgü zamanları, uzamları olduğunu farkedersiniz.
İçiniz acıyarak anlarsınız aynı zaman dilimi içinde,
ayrı zamanlarda yaşadığınızı.
Diğer yandan aynı zaman dilimi içinde,
aynı zamanı yaşayan bir insanlık hayalinin
düşüncesi bile korkutucu gelir size.

Hangi zaman, hangi ruhta yaşamalı insan sorusuna
her zaman, her ruhta gibi anarşist bir cevap vermek isteseniz de,
bu kadar zamansız ve uzamsız yaşanamayacağını bilirsiniz ve acıtır bu bilgi sizi.
Tanrı olamazsınız ! ( İnsanın zamana ve uzama sığdıramadığı tek şeydir Tanrı. )

Mısır düşündürdü bunları bana.
Eski Mısır’da Tanrı olduğunu söylüyordu kölelerine Kral,
Yeni Mısır’da Tanrı saydı kendini Mübarek.

Zamanla sorunu bu kadar keskin olan az ülke vardır dünyada.
Eski Mısır ile Yeni Mısır arasındaki uçurum, dehşet vericiydi ve
dehşet verici bir aldırmazlığı vardı Mısırlıların bu duruma.

Bizim, Bizans’ı bizden saymamamız gibi bir durumdu,
Yeni Mısır’ın Eski Mısır’a takındığı tutum.

Meğer bana söylenmeyenler varmış.
Sfenks dermiş halk, Mısır’da Mübareğe.
Tanrı değil, Putmuş Mübarek.

Görüyorum ki,
her zaman olduğu gibi ütopik, yine bendim.
Oysa onlar açtılar, açlıklarından devrimci durum yarattılar.

667560cookie-checkZamanın ruhu

CEVAP VER

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.