Birkaç gün önce arkadaşım uzun zamandır mücadele ettiği hastalığına yenildi, tüm vücudunu kaplayan kansere karşı vermiş olduğu mücadeleyi kaybetti ve artık aramıza bir toprak koydu. Onu sonsuzluğa uğurlamaktayız bugün. Bugün o geri gelmemek kaydıyla gitti. İsimi kaldı şimdi bir taşın üzerinde ve elimde kalan birkaç fotoğrafta. İsim listesinden bir isim daha silindi ve yalnızlaştığımı hissediyorum. Her an gece yarısı da olsa aradığım sohbet ettiğim can yoldaşım artık yok. Uzun süredir yaşadığı acılara yenildi, ben karmaşık duygular içindeyim. Yaşam sandığımdan daha ağır geldi bana. İsim listesinden bir isim çıkardım ve içim acıyor.
Almanya’ya geldiğim günlerde tanıdım, hiç akrabam yoktu geldiğimde, sokaktaydım, yalnızdım. Tesadüfi sonucu tanıdım, bana evini açtı, orada kaldım, sokakta kalacağıma. Zeki Koşan. Dersim’li bir ailenin çocuğu, sürgünlerin ve katliamlardan geride kalmış bir yüreği insan sevgisi ile dolu insan. İtilmişin kakışmışlığın olduğu bir dünyada, kendisine yer edinebilmek için geldiği Almanya’da şansız bir evliliğin sonucunda hayatına gözlerini yumacağını hiç düşünemedi. Dünya tatlısı bir oğlu olmuştu evliliğinde, adını Roni koymuştu. Gün ışığı. Şimdi onun gün ışığına daha çok ihtiyacı var. Geldiğim günlerde tanımıştım, güzel ve acılı günlerimde yanımda oldu. Ben de ülkemden çıkmak zorunda kalmıştım ve yalnızdım Dortmund sokaklarında. Bana ilgi gösteren her insanla bir anda samimi oluyordum, fakat Zeki aynı zamanda yoldaşım olmuştu. Onun ile her yol gözüm kapalı gidebilirdim, çünkü o ailemin bir parçasıydı, ayrılmaz bütünüydü. Yıllar sonra ülkemize döndüğümüzde dahi birlikteydik, kopmamıştık, sağlam bir dostluk vardı, o dostluk bizi hayatın son anına kadar taşıdı. Şimdi bende bol anısı olan, yüreği temiz bir dost olarak kaldı.
İsim listemden bir isim daha silindi ve ben gün geçtikçe kendimi daha yalnız hissediyorum. Gözlerim eskisine göre daha nemli. Neden diye sormayın, yüreğimin sızı gözlerime nem olarak vuruyor. Kaldıramıyorum, dostlarım ile ayrılığı. Birkaç gün önce Deniz Gezmiş ve yoldaşlarının ölümünü andık, o gün bir dostumu ve yoldaşımı kaybedeceğimi düşünmemiştim. Ondan birkaç ay önce Kızıldere’yi, birkaç gün sonra İbrahim’i anacağız. Her ölen benim gözüme nem olarak oturmakta, belki bu nem doğduğum gün gelip oturmuştu göz yuvalarıma. Her yaşam ayrı bir dünyayı anlatır, her yaşam içinde insan vardır. Ben bir insan tanıdım, Dortmund şehrinde. Sürgünün ve katliamdan sonraya kalan güzel bir insan. Şimdi maalesef aramıza bir toprak parçası girdi. O hayata elveda derken sabah saatlerinde, ben evimde büyük bir acı ile uyandım, müthiş bir acı duydum. Bu acıyı Deniz Gezmiş’te Kızıldere katliamı sırasında duyduğunu öğrendim. Her ölüm başka yerde acı olarak yansır.
Yaşam elinizden sevdiklerinizi acımasızca alıyor ve almaya da devam edecek ve yaşam her şeye rağmen sürecek… Bu acı gerçek içinde bu sesimi paylaştım sizler ile umarım acıma sizleri davetsiz bir şekilde katmamışımdır. Çünkü acı tek başına yaşanır. Onun yaşamışlığı ve dramını anlatmak isterdim ama şu an sadece içimdeki acıyı paylaşmak istedim.
—————————
http://www.cemoezkan.de
http://cemoezkan.sitemynet.com
http://www.blogcu.com/cemoezkan
