Zaman zaman hatırlattığımız, bazı çevrelerin gündeme getirdiği bir sloganı yinelemek de yarar var. Çünkü gelişmelerin nereye doğru gittiğini görmek ve bu slogan ile hareket ederek, gelişime olanak sağlayanlara, nereye gidildiğini gözler önüne sererek, bir durum saptaması yapmak ve sonra bu slogana hatırlatmak istiyoruz. “Yetmez, ama EVET”.
Evet, nereye gidiyoruz. Düşündüğünüz doğrultu da gidiyorsa, soru sormaya gerek yok. Düşündüğünüz doğrultu da gitmiyorsa, bu “evet”lerin, buraya doğru gideceğini göremedinizse, eh ne yapalım mı diyeceğiz.
Hatırlamaya çalışalım. 50 yıldan biraz geriye. 1961 Anayasası. Örgütlenme, sendikal haklar ve toplu iş sözleşmesi düzeni, anayasal güvence altına alınıyor. Sonra 1963 de, yeni 274 sayılı Sendikalar Yasası ve 275 sayılı Toplu İş Sözleşmesi Grev ve Lokavt Yasası çıkartılıyor. 12. Eylül 1980. Bu haklarda geriye gidiş. “Dur” işareti. Askıya alma. Sonrası çıkartılan, 2821 sayıl Sendikalar Yasası ve 2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi Grev Ve Lokavt Yasası.
12 Eylül 1980 Anayasası’nı değiştireceğiz söylemi. Referandum ile 12 Eylül 2010 da değiştirdik de. Referandum öncesi, yeni bir söylem, birden fazla sendikaya da, üye olunabilecek. Anayasa hükmü haline getireceğiz. Getirdik de.
O zaman da söyledik, bu düzenlemenin anlamı yok. Birden fazla sendika üyeliği, meslek sendikacılığının da kabulü ile bir anlam kazanır. Şöyle, metal işkolunda ki bir işyerin de çalışanlar, tümüyle bu işkolunda ki sendikaya üye olabilirler. Bir doktor da aynı şekide. Ancak meslek sendikacılığı yasal hale gelirse, o zaman doktor ayrıca, doktorluk mesleği nedeniyle, sağlık işkoluna ki bir sendikaya da, üye olabilir. Böyle bir düzenleme yok. Anayasa da böyle bir düzenlemeye de gerek yok. Yaşanırlığı olmayacak. Olmuyor da.
Sonra bir yol bulunmaya çalışıldı. Efendim, işçi iki ayrı işyernde çalışırsa ikisine de üye olabilir. Bir iş buldu, ikincisini de buldu. Bir sendikaya üye oldu, işten çıkartılmadı, ikincisine de üye oldu. Devam edelim mi hikaye anlatmaya.
Sendikalaşma nedeni ile işten çıkarılan işçilerin, açtığı davalara ve olaylara bakalım. Gerçeklerle yüz yüze gelmek için yeterlidir sanırım.
Bu anayasal düzenlemelere göre, yeni örgülenme ve toplu sözleşme düzenine ilişkin yasa çıkarttık. Orada nasıl bir düzenleme yaptık. İşçi sayısı, 30 un altında olan işyerlerinde sendikal nedenle işten çıkarmalar konusunda, bu nedene dayalı dava bile açılamayacak. Yani, 30’un altında işçi çalıştıran işyerlerine, öncelikle ögütlenme için gelmeyin. Bu düzenlemede ki ittifaklar, Türk-İş Genel Başkanı Mustafa Kumlu’nun istifasını bile getirdi.
Kamu görevlileri ile ilgili sendika haklar ve toplu sözleşme hakkını da, yasal düzenleme ile getirdik. Geçtiğimiz Ramazan Bayramı öncesi, Memur-Sen Konfederasyonu’nun nasıl bir sözleşmeye imza attığı ve nasıl kimsenin haberi olmadan imzalandığını da, bir hatırlayalım.
Şimdi Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakan Faruk Çelik, bir açıklama yapmış. Memur-İşçi ayrımı kalksın ve tek sendika olsun. Daha önce Başbakanımız bunu dile getirmişti zaten. Ama önce, bunun için Anayasa değişikliği gerekir diye de eklemiş. Çünkü, Anayasa da birden fazla sendikaya üyelik kuralı var. İşlemiyor, ama var. Şimdi önce Anayasayı değiştireceğiz. Tek sendika üyeliği olacaksa, sonra da, işçi-memur ayırımı kalkacak, herkes tek sendikaya üye olacak.
İşçi-memur ayırımını kaldıracaksak, önce iş sağlığı ve güvenliği uygulamasındaki ayırımı, kaldırmakla başlıyoruz diyen de yok. Bu konu da, uygulamayı bile erteleme yasası çıkartıyoruz.
O zaman ne hedefleniyor, ne düşünülüyor, ne amaçlanıyor, ya da ne isteniyor.
Bir. Bir çok sendika ile niye uğraşıyouz ki ?
İki. Herkes tek bir sendikaya üye olsun bitsin bu iş.
Üç. Sonra o tek sendika ile bir sözleşme yapılsın , tamam.
Dört. Memurlarla yaptık, sorun yok.
Beş. O sendikayı ve yönetimini de belirleriz. Muhalefet yok, uyuşmazlık yok. Sendika mı o da var ya işte
Bir bayram günü. Haydi hayıırlısı. Yetmez ama evet, yavaş yavaş, neden olmasın.
Kurban bayramı bugün. Mübarek olsun.
___________________
Bigadiç. 15 Ekim 2013. Salı. [email protected]
