Bu ilk yazımda çok daha güzel şeyler yazmak isterdim. Geleceğe umutla bakan pozitif düşünceler paylaşmak isterdim sizinle. Barış Kupasından, süper kupa finalinden, dansöz ruhlu futbolculardan konuşmak isterdim sizlerle. Ama yapamayacağım. Zira dostlar iki ağabeyimi kaybettim peşi sıra. Gönlüm şen değil.
Büyük Şair Yahya Kemal Beyatlı “Sessiz Gemi” isimli şiirinde şöyle demişti;
“Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan. …”
Ne büyük tesadüftür ki Beşiktaş’ımızın meçhule giden gemisi hep temmuz ayında kalkıyor. Beşiktaş için iyi bir şeyler yapmış gönülleri fethetmiş kişiler hep Temmuz ayında ayrıldı aramızdan.
Şükrü Gülesin, Vedat Okyar, Yusuf Tunaoğlu, Şan Ökten, Barış Akarsu, Kazım Kanat, Optik Başkan diye bilinen kapalının dinamosu Mehmet Işıklar, Cenk Koray, Futbol Federasyonu başkanı Hasan Doğan, Orhan Şengürbüz bir çırpıda aklıma geliveren isimler.
Hepsi kendi alanında birer önemli değer. Hepsinin mekanı cennet olsun. Kimseye nasip olmaz böyle bir sevgi. Boynu bükük gözü yaşlı biçare gönüller kaldı geride sırasını bekleyen.
Devam ediyorum büyük şairin “Sessiz Gemi” isimli şiirini okumaya;
“… Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu.
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu. …”
Kim bilebilir ki sıra kimde.
Kim bilebilir ki meçhule giden gemide kimin için yer ayrılmış.
Kim bilebilir ki hangi değeri omzumuzda taşıyacağız.
Kim bilebilir ki tribünlerde slogan olan musalla taşında hangi sevdiğimize hakkımızı helal edeceğiz…
Sadece şunu biliyorum ki Belki dünyada Beşiktaşlılar çok değildi. Ama cennette çoğunluğun Beşiktaşlılardan oluştuğuna eminim.
Alıntılar yaptığım “Sessiz Gemi” şiirinin tamamını yazarak bir daha ki yazıya kadar hepinizi saygıyla selamlıyorum.
“Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu.
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler.
Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden.
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden”
Gürol Bağcı
İnadına Beşiktaşlı
