Ne yapacak, anasını babasını, eşini çocuğun özlemekle geçiriyor zamanını. Keşke herkes, yaşadıklarını paylaşsaydı da sonraki nesillere ders alınabilecek bir “Bilge Kitabı” oluşabilseydi. Bu duygu ve düşüncelerle, askerimizin Defteri”nde yazılanları aktarmaya devam edelim.
“Bu 3. nöbetim. Büyük bir tesadüftür ki, bu nöbetim de 00.00-02.00 arasında. Artık alıştık, uykunun ortasında kalkmaya. Gece olmasına rağmen, herkes uyanık. Sanki gündüzmüş gibi. Çavuşlar yine bizi denetlemekle meşgul. Herkesin üstünü ört emri geldi. Hoş o emir gelmeden bakıyordum zaten. Mayıs ayında olduğumuz için kimse üstünü örtmüyor. Bir de çok deli uyuyor, arkadaşlar. Bir arkadaş hiç örtme dedi. Ben ne yapayım?
Gecenin sessizliğinde uyanık olmak güzel de uyku daha da güzel. Daha 1 saat nöbet var. Bitse de uyusaydım ben de …
Nefes darlığı öldürecek. Yine aldı, hem de gece vakti. Sesimi sadece disipliniyle meşhur çavuşumuz duydu. Kızıyor, gerçek bir asker olabilmemiz için bizi yoruyor ama, bu olay gösterdi ki, insaniyet anlamında harika birisi. Yapı olarak her şeye kızıyor, şunu yapmazsan görüşürüz falan diyor ama hepsi bizim iyiliğimiz için. Askere genç gelmek azlım. Benim gibi göbekliler çabuk kesiliyor. Merdiven bile çıkamıyorum ki askerlik eğitim çalışmalarını nasıl yapayım?!…
Bugün 2 kez boğazlandım. Yani boğazlanmış gibi nefessiz kaldım. 1.si 1 saat kadar önce yazı yazarken oldu. Beni kilitliyor ve hiçbirşey yapamaz oluyorum. 2.si ise fena yakaladı. Saate bakmak için üst kata çıkmıştım. Bu kez istiğfar da ettim. Kan geldi ayrıca. Yarın mutlaka viziteye çık dedi komutan. Bakalım, çıkacağız ama ne diyecekler. Boğazlanma hadisesi uzun süredir var. Ama hastane bir şeyi yok dedi. Tamam , ben de olmamasını istiyorum ama yoksa bunları niye yaşıyorum?
Nöbet birazdan bitecek. Yeniden uykuya döneceğim. Sabah yoğun olacak. Bakalım hayırlısı!…
Askerde her şeyin anlamı ve ismi de değişiyor. Görüşülemeyen bir Çarşambaya “Kara Çarşamba” ismi takılabiliyor. Bakalım, Kara Çarşamba’da neler olmuş.
Yine Çarşamba
Kaçıncı Çarşamba sayamadım. 1-2-3, 3. Çarşambaymış. 22. gün
Biter mi derken bitmiş işte.
Yemin edip gideceğiz ama benim önemsediğim bitmekle gitmek arası dağıtım izni.
Yani;
Görmek , hasret gidermek.. Eşimle, kızımla, ailemle…
Bu yazımızı da, bir şiirle , askerimizin şiiriyle bitirelim
Bir sabah giyersin sivilleri
Heyecan dolar içine
Bir yanda kavuşma, bir yanda
Dosttan ayrı kalış
Eşine ve çocuğuna ulaşma…
Günlerden Cuma
Gidiyorum işte
Sonraki durak
ŞANLIURFA
Hayırlar ola, hayırlar ola…
