bütün gidenlere rağmen ve kalanlara
bütün gözyaşlara rağmen ve kazanımlara
bütün susanlara rağmen ve haykıranlara
bütün anılara rağmen ve unutulanlara
bütün tehditlere rağmen ve zerafetlere
bütün sahiplenmişliğe rağmen ve vazgeçişlere
bütün sinmişliğe rağmen ve cesarete
bütün coşkuya rağmen ve esarete
bütün şiddete rağmen ve şefkate
birinin zıtlığına rağmen diğerinin içinde…
yaşamak…
ister mayın tarlasında ister hastane odasında
ister küçük bir öfkeyle ister büyük patlamalarla
bazen içeri kök salarak ağaçcasına
bazen fırlayarak içinden tomurcuklarla
bazen yalnızlığa vurarak
bazen vicdansızlığa durarak
soyunarak çoğunluklu ihtiras mühendisliğinden
ne de çok ağlayarak
öyle böyle değil yüreğin ağzından fışkırarak
yorulduysan bir sebebi var…
yaşamak…
çoluk çocuk ana baba
sen ben demeden milyonlarla
bütün etiketlere rağmen ezbersizliğinle
bütün tahrike rağmen edebinle
bütün yargılara rağmen hoşgörünle
bütün bütün ruhunu yoranlara rağmen
evladını korur gibi sahip çıkarak toprağına…
tek muhatabın aklın bilincin duyularınla
cevap hakeden sorularınla…
yaşamak…
hiç bir cevap kendinden sorumlu tutulmadıysa
hiç bir yemin güven taşımadıysa
hiç bir sesten şefkat umulmadıysa…yılma..
yaşamak hiç bu kadar anlamlı olmayacak…
hatırlanacak en güzel ölüm
yaşanmaya değer izler bırakandır arkasında…
içti gözlerin ferini bir akşam üstü
panzerli acılar…
alnın açık olduğu kadar hürdür yarınlar
unutulsun diye değil insan kalsın diye susar insanlar…
bütün bütün bu küskünlüğe rağmen bir küçücük ışık varsa
yarınları mutluluğa ayır, acılarına rağmen.
kazancını umuda yatır, yorgunluğuna rağmen.
yaşamak çünkü…
renk ne kadar çoksa
kalemin o kadar heybetli yazar..
iyi niyetli insanlar tanıyorum çok büyük
bütün yaşlarına rağmen hala masum birer çocuk..
cesur çocuklar tanıyorum
küçücük yaşlarına rağmen akılları yüreklerine bitişik..
hepimiziz…
ötekileşmeden berikileşmeden
aynı havayı soluyor
bütün coşkusuyla hürriyet..
şimdi burada bir ağaç gibi
durmak ..
bağırmaktır dünyaya çırılçıplak…
başka türlüsü yok…
yaşamak…
