Eğitime, dine ve sağlığa siyaseti sokunca, dahası siyasetçi bu
alanlardaki sorunlar için gerekli araştırma-inceleme ve hassasiyet göstermeyi
düşünmeden, çözüm üretmek isterse bilin ki “kavga” kaçınılmaz olur.
Hele sorunun içinde bir de “rant” kavgası varsa.
Tıpkı şu anda tartışılan dershane sorunu gibi.
Hadi dincilerin eğitim alanına girmesine ses çıkarmadınız.
Hadi yurt içi ve dışında, cemaat eliyle ve mantığıyla devreye sokulan
Amerikan modeli menşeili ,cemaat etiketli okullara bir şey demediniz.
İzin verilsin de ülke içinde yayılmış ve iki milyon
öğrencinin kapısını aşındırdığı “paralı özel dershaneler” sorunu
artık bir kangren olmaktan çıksın veya çıkarılsın.
Mesele üniversiteye girişteki sıkıntının ortadan kaldırılması.
Bir anlamda eğitimde fırsat eşitsizliğinin ortadan kaldırılması.
Eğer temel eğitimi ve üniversitelere giriş için programlanan sınav
sistemini, ” özel eğitim almadan mümkünatı yok” noktasına taşır ve her adayı özel ve paralı dershanelere muhtaç
ederseniz “vesayet” oluşumuna yeşil ışık yakmış olursunuz.
Şu andaki kavga da, bu “dershane vesayeti” nin nasıl sonlandırılması gerekir?” sorusuna yanıt aramaktan
kaynaklanıyor.
Bana göre gecikilmiş bir arayış.
70 yıldır unutulmuş ve halının altına süpürülmüş bir sorun.
Dershane vesayetini kaldırmanın formülleri ne olursa olsun, bu konuda atılan her adımın desteklenmesi
gerek.
Bu alana hiç el atmamış veya atmamış geçmiş iktidarları suçlamakla zaman harcama zamanı değil.
Artık bu kangren haline gelmiş sorunun taraflara zarar vermeden çözümlenmesi gerekiyor.
Hükümetin başı Erdoğan’ın, özel sektör temsilcileri, para babaları, dershane ağaları, tarikat liderleriyle
kaybedecek zamanı olmamalı.
Eğer baskıya boyun eğilirse bu sorun yine sümen altına gider.
Eğer akılla ve en az zararla çözümlenirse bir taşla çok kuş vurulmuş olur.
Sonuçta bir başka “vesayet” devre dışı bırakılmış olur.
İyi de olur.
