“Allah insanlara ölürken bile şans vermeli” derler.
Olayların yoğun, dünyanın karışık olduğu anlarda ölürseniz, dünyanın bir numaralı insanı da olsanız normal günde toplayacagınız cemaati toplayamazsınız.
Hem ortam uygun olacak, hem iklim koşulları.
Yani bir bahar günü başkadır ölümler..
Kış kıyamet günleri ise daha başka.
Kitaplar da öyle…
Kitapların yayınlandığı gün, hem ülkenin içinde bulunduğu ortam önemli, hem de diğer koşullar.
Bu açıdan bakınca Emin Çölaşan ilk kez şanssız bir dönem yaşıyor.
Referandum, sınırötesi operasyon, PKK ve sözde Ermeni taslağı derken gazeteci-yazar Emin Çölaşan’ın Hürriyet’ten kovulmasını ele aldığı 36 kısım tekmili kitabı nerdeyse güme gitti.
Ama kitap kitaptır.
Eğer içinde önemli şeyler varsa.
Çölaşan’ın 22 yıldır çalıştığı gazeteden kovulmasının üzerinde iki aya yakın süre geçti.
Çölaşan kendi deyimiyle 25 günde kitabını yazdı, baskıya verdi ve kitap piyasaya çıktı.
Rekor mudur?
Şart değil.
Şimdi kanal kanal dolaşıp kitabın tartışmasına katılıyor.
Hakkıdır.
Geçen gün Kanaltürk’de çıktı. 5. Boyut programında kitabını anlattı. Söyleşinin bir yerinde Hürriyet’in de patronu olan Aydın Doğan canlı yayına bağlandı.
Beklenmiyordu sanırım.
Kitabın yüzde 80’lik bölümünün doğru yazıldığını söyleyen Aydın bey, kendisiyle ilgili bölümlerin hepsine karşı çıktı ve “Bu kitap bir intikam kitabıdır. İyi kazançlar” dedi özetle.
Aslında sadece bunları söylemedi.
Aralarında geçen bazı gizli konuşmalara da açıklık getirmeye çalıştı.
Hükümetin baskısıyla hareket etmediğini iddia etti ve Emin’e seslenerek “Ben yıllardır senden rahatsızım. Benim karşı olmadığım şeylere sen karşısın. AB’ye, özelleştirmelere, Kıbrıs politikasına. Ben hükümetin bu siyasetini doğru buluyorum, sen bulmuyorsun. Benim doğrularıma yanlış diyebilirsin. Ama buna karşı çıkanlara, aydınlara, gazetecilere ve tüm yol gösterici bilim adamlarına vatan haini, satılmış demek yanlış. Bu bir takıntı. Bunu her konuda yapıyorsun ve seninle ilgili ağır eleştiriler bana geliyor”dedi.
Ve ekledi “Kendini değiştir, takıntılarından vazgeç dedim, vazgeçmedin. Tanrı katında olduğunu ve sana dokunulamayacağını sandın.”
Son cümle yani “tanrı katı” cümlesi güme gitti sanırım.
Patron Aydın Doğan dedi ki: “Herkesten vazgeçilir, sadece patronlar kalıcıdır”
Bu bir tesbit ama etik ve ahlaki değil. Tartışılır ve tartışılmalıdır.
Hele basın dünyası için söylenmişse.
Hele halkın aydınlanması, eğitilmesi, bilgilendirilmesi, doğruların öğrenilmesi, kamuoyunun oluşturulması gibi çok önemli görevleri üstlenmiş bir yayın organı ve organlarının sahibi “en büyük benim, benden büyüğü yok” demek anlamına gelen sözler sarfetmişse, bence bu yakışık almaz.
Çünkü gerçek gazeteci, gerçek patron, basın emekcisi, halkın emrinde, okuyucu için, toplum için ve toplum yararları için bir yayın organı çıkarıyorsa, böyle laflar etmez, edemez.
Üstelik çağımızda, herkes her işe karışmamalı.
Üstelik herkes nerden geldiğini, nasıl geldiğini bilmeli.
Üstelik basın, yanı medya işinin sadece oto parçacılarına kalmadığı bilinmeli.
Yıllar önce Eminönün’de Koç’un başbayii olarak yerli otomobilleri ve parçalarını halka satarken, çoğu tapon diğer bazı parçaları da vatandaşa kakalarken sana karışan oldu mu?
Olmadı.
Çünkü sen parçacıydın.
Ama medya işi başka…
Elmalarla armutlar karıştırılmasın.
Nasıl ki Emin Çölaşan’ın kapatılan köşesi bu yazarın babasının malı değilse,
bu yayın organları da sadece Aydın Doğan’ın babasının tapulu arazisi değil.
Bu gerçeği görmeyenler olursa, halk bir gün bunları öyle bir çarpar ki, gözleri ne elmayı, ne armudu görecek durumda kalır.
Nedeni en büyük karar mercii sadece ve sadece okuyucudur.
Bilinçli ve düşünen okuyucu.
Bir gün mutlaka onların de sesi çıkacaktır.
Hangi gazetenin okunacağına, hangisinin çöpe atılacağına o karar verecektir.
En büyük hakem odur.
En büyük odur.
İnanmayanlara geçmişe bir gözatmalarını tavsiye ederim. Geçmişte kalan basın hurdalığında, arşivlerin sararmış sayfalarında yüzlerce “en büyük benim” diyenlerin anlamsız, bön bön bakan fotoğrafları vardır.
“Sözde en büyük” olduklarının mostralık örnekleri olarak….
