Çekip alırım ben o hançeri almasına ya… bana düşmez o hançeri çıkarması… Eh be kimdir kurutan bu deryayı? Ciğerin yanmış senin, kokusu bulandırdı başımı. Söyle nereye saklandı sözün doğrusu? Deştim sözü çektim içinden aşk acısını, temizledim külleri attım suya, bu intihar karası akşamı…
İçelim…
Ayakta dur ölme adam, etinden et koparıyor her giden. Demlenmiyor iki bakış iki şiire eklenmeden. Ayakta dur düşme adam, aynı anda ayrılmıyor birbirinden iki beden. Adaletli bitmiyor hiç bir aşk anlasana… Biri çok yavaş, biri çok hızlı gider diğerinden. Kurtarsan kurtarsan neyi kurtaracaksın bu tufandan, çıkar biri demir kazık çakar da kalbinin ortasına, ‘yahu dur ne yaptın’ diyemezsin… Bir küçücük laf için dünyayı sallarsın da, kalbinin koca deliğini onaramazsın. Duvarın mı var adam, durma be adam… Kime ağlar kime küser, kime susarsın? Dönüp dolaşıp yine kendine varacaksın. Sar kollarını kendine hadi, yine seni kurtaran sen olacaksın. Deniz çekildi, çakıltaşları ıslak, battı güneş sarısı, doğamıyor söz, yeşeremiyor filiz, bu intihar karası akşamı…
İçelim…
Bu son dakka, bu son düşmanlığı kalbinin, vuslata düşüyor unutmaya bırakılınca. Ve ölümsüz iki kelime gitmeye niyetlenince… Giden biliyor şiir olmaya gittiğini. Sen ölme adam sen sakın ölme, kınım var bıçağım yok ölme, şefkatim var kinim yok ölme, kim kimi kurtarabilmiş ölmekten, kim kimi getirmiş gittiği yerden? sevginin orucu mu olur adam gitme? Çevir sayfayı, ekle başkayı, susma söyle… Hepimiz şairiz bilirsin sevmeye terkedilince…
SİBEL BENGÜ’NÜN DİĞER YAZILARI
– Çok sevgili sevgililer günü için…
– Açık reçete…
– Çocuk
– Sen de kimsin?
– Kar yağarken pencerenden…
– Bayramları nasıl bilirdiniz?
– Ne kadar buradasın?
– Bu hayat nasıl geçer?
– Aşık kimdir?
– Aşk ne değildir?
– Aşk nedir?
– Herşeyin bir şeyi vardır…
– İyi insan kimdir?
– Kaygı çok kaygan bir kelimedir…
– Bumerang aşklar…
– İstanbul’da yine yağmur var…
– Kelimeler, kelimeler, kelimeler…
– Bir şairin bildiği sevgi/ Attila İlhan için…
– Nedir, niyedir? Neyse…
– İnsan bazen kendini bırakıp delice gitmek istiyor…
– 3 kadın 1 kritik…
– Hayatın şablonu mu var?
– Haydi dostlar buyrun kahveye…
– Muhakkak…
– Aşk’a herşey dahil…
– Bir İstanbul hatırası
– Kadın dediğin
– ‘Adam gibi adam’ dedikleri…
– Mantığım intihar, ruhum serseri…
– Hiç-bir-şey anlamıyorum…
– Hayal adalar…
– Kırmızı başlıklı kızın nesi var?
– İstanbul’a bir günlük firar…
-Bırak deli desinler…
-‘Sen benim rüzgar gülümsün…’
-Pardon tanışıyor muyuz?
-İstanbul
-Kıymık…
-Siz mağrur musunuz?
-Ne kadar önemsiyoruz yarınlarımızı?
-Küçük şeyler…
-Yürek mahrem bir bölgedir
-Kiler…
-Keşke
-Anne karabiyesi…
-Tren garları…
-Yangın yeridir yürek, külleri kelimeler…
-Bir gün… gemiler… geçer…
-Önsöz
-O fotoğraf…
-Durup dururken…
-İçiyorsam sebebi var…
-Susmak üzerine…
-Zor…anlatması zor…
– Ciddi insan…
-Kalbim Anadolu…
-Aşk niye biter?
-Oğlum şiir oku…çünkü…
-Ne olmazsa olmasın, içinde sen varsın
-Ölüm diye bir şey var…
-Kırmızı başlıklı kızın neyi var?..
-Bebek’te gitmek zamanı…
-Kadın…nedir senin aşktan anladığın?
-Altı üstü bir küre…
-Aşk seni sordular…
-Atlıkarınca…
-Dün haberini aldım…
-AY bilmecesi…
-Karanlıktan korktuğumu nereden bildiniz?
-Yüreğimin tozunu aldım…
-Ne zaman yağmur düşse bu şehre…
-Onlarca onlar…
-Kimsin sen?
-Bir sevgililer günü klasiği…_
-Nakış…
-Rüya
-Bilmen gerek…
-Olgunluk…
-İlk şiir
-Kadınlar ne ister?
-Meraklanınca
-Sekiz onbeş vapuru
-Olmayınca bir adamın gözleri
-Biz İstanbulu sevdik
-Tatiiil…. gel artık ben delirmeden…
-Ey kalbim…
-Sana yazdığım son şiirin içindesin şimdi…
-Tamiri zor oyuncaklar
-Hayat bir köprüdür oğlum…
-Kim
-Kol düğmesi
-Nasıl anlatsam…
-Gökte yakut, yerde zift karası…
-Hadisene
