‘Hadi’

Yanağına ilişmiş içli bir gamze
gün batımında hüzünlü bir seyirmeyle
batar batar çıkar yüreğine…
‘hadi’…
ıhlamurlarla ve çimenlerle harmanlanmış
utangaç bir sonbahar deliliği…
çok üzüldüğün çok ağladığın çok sustuğun
orada o kilitli kapının ardında durakaldığın
renklerin ve seslerin çok şey ifade ettiği
ölüp ölüp dirildiğin o yosunlu bahçede…orada..
orada olmuştur bütün bu…
birdenbire müthiş kuvvetli bir farkedişle…
hiç bir beklentim olmadı- dediğinde bile
sesinin -beni anla- diyen o cılız haykırışı…
-korkma yanındayım,…diyen bir karşılık bulsun istersin.
buraya kadarmış dediğin geceden
herşeyi unutarak uyanmak istersin sabaha…
bir gün
bir ‘hadi’
gölgesinde gezindiğin ağacı bulup
ağacın ta kendisi yapıverir seni..
Ulu bir çınar heybetiyle
dallarımı budayacağım derken
bileylediğin o keskin yalnızlık hissi
bir hiç kazıntısıyla oyar durur içini…
işte O yer orası
O büyük kovuk…
O sinsi otlardan arındırdığın
altın rengi reçinelere bulandırdığın O yer…
O kalın kabuklu çukur…
‘yürek’tir.
bir ‘hadi’ yüreğini dolduran
en derin nefestir..
eski cümlelerin köhnediği
yeni birşeyler söyleme zamanının geldiği yerdir..
bir ‘hadi’nin attığı tohum
bin ‘evet’in yolunu açan heybetli bir devrimdir…
çalıda çırpıda yeşermeyeceğini güzel çiçeklerin
çöplüklerde aranmayacağını gerçek sevgilerin…
çiğdemlerin de
ancak sen gülersen
sana yüzünü döneceklerini
anladığın yerdir orası…
kuytularının amansız kuraklığını sulayıverir
bir kaç ‘hadi’li gözyaşı…
kederlerine söz geçiremeyeceğini…
unutmak için değil ama
yeniden başlamak için
yeniden sevmen gerektiğini…
görmeni ister
‘hadi’…
işte hepsi budur…
yepyeni masallara yer açmak için
yepyeni manzaralarla çıkar karşına ‘hadi’..
bazen tek bir ‘hadi’
taptaze bir gülümseyiştir
bazen tek bir ‘hadi’
cesur bir kükreyiştir
bazen tek bir ‘hadi’
uyanman için büyük bir depremdir.
bazen
tek bir ‘hadi’
kalbine batan dikenleri
bir çırpıda temizleyecek
bir çift gözün içinden
kendini seyretmektir
hadi…

[email protected]