Yeni yili yasamaya yani tüketmeye basladigimdan beri, beni bir okuma heyecani sardi, kitapligimi düzeltirken bile, eskiden okudugum bir kitabi sanki yeniden kesfeder gibi okuyorum, kitapligimin yanindan ayrilamiyorum. Sadece koro calismalarim için ve konserler için uzak kaliyorum ve tekrar kosarak kitaplarimin yanina dönüyorum. Demek istiyorum ki, ne TV seyrediyorum, ne de yazi yazmak geliyor içimden. Fakat dün aksam tesadüfen TV de haber sesi kulagima çalindi, Sayin Siyaset Adamlarimiz’in seslerini isittim, malumunuz paramizin yeni amblemi ile ilgili çesitli yorumlar da yapiliyordu. Fakat bir sanatçimizin konu ile ilgili yorumunu isitmedim. Harfler ve hayaller konusuluyordu, sabah uyanir uyanmaz, ”hayallerin harflerini” yazmaya basladim, sanki bir hayal görmüs gibi…
Simdi sonsuz alemde yasayan sanatçilarimizdan Cem KARACA, Vehbi KOÇ Beyefendi ile oglu Rahmi KOÇ Beyefendi’yle tanismis ve sohbet etme firsati elde etmisti. Babasinin vefatindan sonra ARÇELIK in logosunu degistiren Rahmi KOÇ Beyefendi’ye yollanmak üzere bana yazdirdigi mektubunu hatirladim.Yeni logo’yu begenmedigini, rüzgarda bir yaprak misali gibi buldugunu, ”latin harfiyle yazilan küçük a harfinin gözü mü çikti da, degistirdiniz, Vehbi Bey yasasaydi bu degisimi yapamazdiniz bence” diye düsüncelerini samimice söyleyip ( üstelik kendisine fikrini soran olmadan, söyleyip, ki bence bu bir gerçek sanatçi sorumlulugudur, takdir edilmesi gerekir, fikri begenilmese bile…), ardindan da bir dilegini söylemisti,” madem ki logonuzu degistirmeye karar verdiniz, sanatçilara sorsaydiniz, fikir alsaydiniz, muhakkak daha evrensel bir logo tavsiye ederlerdi”, demisti.
Eminim, eger yasasalardi, Baris MANÇO, Cem KARACA paramizin yeni logosuyla ilgili fikirlerini paylasirlardi.
Ben de yeni logoyu anlamayan, anlamadigi için,begenmeyen, müzisyenlerdenim, fakat Demokrasi’ye inanirim, Filozof,Sair Özdemir ASAF’in söz’üne sevgi ve saygi duyarim ve hep hatirlarim,”Baska’siz saygi olmaz”.
Sayin Devlet BAHÇELI, yeni TL’ye ”ucube” benzetmesini yapiyordu. Sayin Recep Tayyip ERDOGAN, eski yillarda bir heykel’e ”ucube” diyordu, Sayin Ertugrul GÜNAY, ”Basbakan’imiz, heykel’e dememistir”,demisti, Sayin Basbakan’imiz ”Heykel’e dedim” demisti…Demokrasi’ye yürekten inanmak güzeldir, ve de demokrasi’yi yasamak daha güzeldir.
Alfebemizde 29 Harf vardir. Sesli harflerin yanina ”e” harfi düsünerek seslendirmek gerekir. Ben Ilkokul ögretmenimden böyle ögrenmistim. Mesela, H harfi, (he) okunur, K harfi, (ke) okunur.
Elbette insanlar begenmedikleri bir seyi elestirmeliler, insani üzen, sadece bilgi kirliligi oluyor. Çünkü gerçek ”tek”tir, yorum”çok”tur. Mesela Bekir COSKUN’un bir yazisinin basliginda okumustum, Ce Ha Pes diyordu, CHP’ye yani Cumhuriyet Halk Parti’sine.
Cem KARACA da Bakirköy CHP’ye kayitli idi, ve bakin CHP’yi nasil tarif ediyordu, ”CHP, Kalpakli Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK’ün kurdugu Siyasi Parti’dir, Laik’ligin teminatidir ve ben Sanat Yapan,Ülkesine sevdali bir Yurttas olan ( Kul olmayan, ki emanet olan can’im yalniz AllahYar’a kul’dur ), Bektasi bir can olarak CHP de cem olmaktan, onur, kivanç duyarim.” diyordu.
Cem KARACA kendisini, kendi gerçekleriyle tanimlamaya çalisirken, kimileri O’na ”dönek” dediler. Incindi, hassas, çocuk yüreginde dallar kirildi, O,çok incitildi, Haci Bektas Veli Piri’nden özümsedigi sözü hiç unutmadi, ”Incinsen de incitme”…
Nasreddin Hoca’mizi da çok severiz, gelenegimizdir, kelimelerle dansetmeyi de severiz, tebessüm etmeyi de, tebessüm ettirmeyi de severiz, düsünmeyi ve düsündürmeyi sevdigimiz gibi…
Tip Dünyasindaki Doktorlarimizin basarisina seviniriz, bazen latife edilir, birçok konuda,” yerli yerinde” deriz, ”yok canim uymamis” da, diyebiliriz…
Demek istiyorum ki, CHP’ye, ”Cumhuriyet Hayal Parti’si” demek, bence uymamis.Organ nakli ile benzeterek Sayin Kemal KILIÇDAROGLU’na latife ederek birseyler söylemek istemek de centilmence gelmedi bana.
Çünkü ATATÜRK’ün insanliga yol gösteren sözlerinden birisinde söyle söylüyor Mustafa Kemal ATATÜRK,”Beni görmek demek, mutlaka yüzümü görmek demek degildir, benim fikirlerimi, benim duygularimi anliyorsaniz ve hissediyorsaniz bu kafidir!”
Ve bence ATATÜRK’ün son sözünü de hatirlamamizda fayda vardir, ”Ve Aleykümüsselam”.
Biz yurttaslar, bu hayatin bir hudutu oldugunu biliyoruz, bu yüzden, Siyaset Adamlarimizdan da, ne birbirlerine karsi, ne de herkese karsi, incitilmemeyi umuyoruz, baris, sevgi, saygi içinde…
Eski bir müzik ögretmeni olarak, ”O” harfi denince aklima ilk, ”Okul” geliyor, Orman, Ozan geliyor…Okul deyince, aklima, yillar degil, ne 8, ne 16 degil, Japonlarin 3 yasinda okula basladiklari geliyor. Kitaplar, Ulasim, Ögretmenler, Beslenme, Isinma,Giyim, Teneffüs, Yillik- Günlük Planlar, Yoklama Defteri, Sinif geçirme kanunlari geliyor…
Ögrenme sevgisi ve sevdigi mesleginde ölünceye kadar çalisma hakki, herkesin olmali diye düsünüyorum, Ölünceye kadar bu hayatta ögrenciyiz zaten…
Alfabemizde herkes için, her harfin hatirlattiklari vardir elbette, A’dan Z’ye…
Mesela, benim için, A, Allah’tir, Ask’tir, Anne’dir, Atatürk’tür. B, Baba’dir, Bal’dir. C, Can’dir, Cem’dir, Cumhuriyet’tir. H, Hava’dir, Hayal’dir, Halk’tır, Hasan’dir, Hüseyin’dir. K, Kelam’dir, Kemal’dir, Kaman’dir, Keman’dir, Kainat’tir. P,Para’dir, Palto’dur, Parka’dir, Panço’dur, Pelerin’dir, Piano’dur. R, Rüya’dir, Ruh’tur, Ruhi’dir, Recep’tir, Rize’dir. Ü, Ülke’dir, Ümit’tir, Ülkü’dür. V, Vatan’dir, Veysel’dir. Y, Yar’dir, Yavru’dur, Yalniz’dir,Yagmur’dur.
Z, Zaman’dir, Zam’dir, Zonguldak’tir, Zühre’dir.
Beraber büyüdük buralarda, harflerimiz bana hatirlatmaya devam ediyor, size harfler neleri hatirlatiyor, yahut hayalleriniz hangi harfleri hatirlatiyor? Birrbirimizi tebessüme davet edebiliyorsak, ”zaman olur ki hayali cihan deger”…
