O yokuş yolda ki evin koca penceresinden görünen heybetli İstanbul manzaran,
incecik yağan karın büyüsüyle renklenecek bu sabah.
Hızlanacak sonra kar, göz gözü görmeyecek, geçerken Yunan bandıralı bir gemi boğazdan.
Sen; elinde sıcak kahven ve sigaran, uzanıp boylu boyunca pencerenin pervazından,
çatılarda sıcak bir köşe arayan kedileri seyredeceksin…
Şükredeceksin bu soğuk kış gününü titremeden ve aç kalmadan evinde geçirebildiğin için.
Kedilere üzüleceksin.
Korkma bakarlar başlarıının çaresine,
nihayetinde onlar sokak kedisi…
Islanacak pervaza tutunan parmakların,
İstanbul ıslanacak.
Göğsünün orta yerinde incecik bir yara,
bilmiyorum neden… sızlayacak?
Özleyeceksin birilerini kendini özler gibi…
Kendinden bıktığın yerde bıraktın çünkü her birini…
Ve ben o sıralar, kar örterken Beşiktaş’taki ağaçların üzerini,
denize fırlatacağım içimdeki yılların eskimişlerini.
O içtiğin sıcak kahve olabilmeyi,
içini sıcacık ısıtabilmeyi,
boğazından göğsüne sıkıca akabilmeyi,
sana ‘özledim’ diyebilmeyi özleyeceğim.
Yüreğimde mıh, ağzımda mıh,
ne kadar özlesem de sana gelmeyeceğim.
Nihayetinde ben senin için olsa olsa bir sokak kedisiyim.
Belki de hiç yokum, belki de hiç olmadım.
Dinlemedik, söylemedik, hiç büyümedik.
Belki de hiç yoktuk, kelimeler yarattı bizi.
Kar yağıyor İstanbul’a .
Sen; yaslanmışsın nefesinden buğulanan cama… sigaranı içiyorsun .
İçimden ‘gel’ demek geçiyor, susuyorum.
Islanıyor İstanbul.
Seni bulduğum yağmur günlerindeki gibi ıslanıyor sokaklar.
Sana ‘geleyim’ demek istiyorum, susuyorum.
Tıpkı bir sokak kedisi gibi pencerenin altında seni seyrediyorum.
Oysa sen üzülüyorsun benim için.
Üzülme!..
Ben bu soğuk havalara,
sen o pencerenin arkasında sıcacık dururken hiç aldırmıyorum.
Üşümüyorum ve kaçacak bir yer aramıyorum.
Çünkü bu düşen karda ,
bu soğukta,
İstanbul’da….
olabilecek en sıcak yer senin yakının.
Başka bir yer aramıyorum…
SİBEL BENGÜ’NÜN DİĞER YAZILARI
– Bayramları nasıl bilirdiniz?
– Ne kadar buradasın?
– Bu hayat nasıl geçer?
– Aşık kimdir?
– Aşk ne değildir?
– Aşk nedir?
– Herşeyin bir şeyi vardır…
– İyi insan kimdir?
– Kaygı çok kaygan bir kelimedir…
– Bumerang aşklar…
– İstanbul’da yine yağmur var…
– Kelimeler, kelimeler, kelimeler…
– Bir şairin bildiği sevgi/ Attila İlhan için…
– Nedir, niyedir? Neyse…
– İnsan bazen kendini bırakıp delice gitmek istiyor…
– 3 kadın 1 kritik…
– Hayatın şablonu mu var?
– Haydi dostlar buyrun kahveye…
– Muhakkak…
– Aşk’a herşey dahil…
– Bir İstanbul hatırası
– Kadın dediğin
– ‘Adam gibi adam’ dedikleri…
– Mantığım intihar, ruhum serseri…
