Müzik dinlemeye,
Vapudan dışarı tatlı tatlı bakmaya,
Yüzüme kocaman bir gülümseme koymaya başladım.
Uzun süredir,
Ağır kağıt kesiklerimin kabuk bağlamıştı üstleri.
Şimdi beyaza döndüler.
Kağıt kesiği içten içe sızlatır olduğu yeri
Dışarıdan bakarsın bundan bir şey çıkmaz dersin demesine de,
Aman vermez o sana, seni sen gibi yaşatmaya.
Sabah daha kalkerken hiç unutturmaz kendini.
Sensizlik de öyle başlamıştı işte.
Yürekteki kesikle güne uyanırken,
Gözümün kenarındaki iki damla yaşa dönüşürken sen,
Acı damlayla,
Boynumda yol alırdın yine kalbime doğru.
Bazen sadece uykuda unutursun ya hani,
Sabah kalkınca da bir önceki günün rüya olduğunu sanırsın
Sahte bir sevinç basar içini,
Etrafa baktığında dün akşamdan kalan yarı aralık kitabını,
Buruşturulmuş mendillerini görünce,
Uykudan gerçeğe uyandığın anlarsın,
Bıraktığın yerden başlar kesik kesik sızlamaya.
Zordur kağıt kesiğini taşımak,
Çoğu zaman koca bir bıçak darbesini tercih edersin.
İyileşmesi de uzun sürer.
Başka merhem,
Başka çiviler,
Başka başka sözler, oyunlar çaresi olmaz.
Sadece bir sabah kalkıp dışarı çıktığında,
Elini çantana attığında farkedersin bittiğini.
Farkettiğini bile unutmaya başladığında,
İşte yüzünde o anda koca bir gülümseme ile
Müzik dinlemeye,
Vapurun camından dışarı tatlı tatlı bakmaya
Yüzüne kocaman bir gülümseme koymaya başlarsın…
Zuhal (18/01/2011)
