2003 sonrası dönemde Kerkük’e başlatılan istila girişimleri geçtiğimiz hafta boyunca en büyüğünü görmüştür.
Saddam rejiminin devrilmesiyle birlikte meydana gelen değişiklikler ülke temellerini sarsılmasına neden olmuştur. Kerkük de bu değişikliliklerden payına düşeni almıştır. Şehre giren Kürt milis güçleri Nüfus Dairesini yakmalarıyla birlikte Kerkük’ün Türkmen kimliğini gizlemenin ilk adımını atmışlardı. Daha sonra eski rejime ait olan tün binaları ele geçirip parti binası olarak kullanmaya başlamışlardı. Nüfus yerleştirme politikasına başvurarak İl Meclisi seçimlerinde çoğunluğu sağlamayı başarmışlardı. 2003 sonrası dönemde kurulan “Asayiş Güçleri” sekiz yıldır kent halkına kan kusturmaktadır. Kısacası Kerkük’te “Devlet Terörü”nün uygulandığını söyleyebiliriz. Her gün kaçırma, patlama, baskı, muhalif sesleri susturma gibi yasadışı olaylar bu yasal güçler tarafından yapılmaktadır. Şimdi 12000 Kürt Peşmerge merkezi hükümetin gözü önünde kente yerleştirildi. Kerkük sokaklarında güç gösterisi yapan peşmergeler gün geçtikçe toplumsal tepkiyi üzerlerine çekmekteler.
İki aydan beri etkisini Orta Doğu üzerinde göstermeye başlayan ve dikta rejimleri tek tek devirmeye başlayan domino krizi Irak’a da sıçramaya başlamış durumda. Kerkük de diğer kentler gibi yoksulluk ve yolsuzluktan kaynaklanan protestolara sahne olmuştur. Hükümetin düşmesine kadar gidecek gelişmelerden endişelenmeye başlayan Başbakan Nuri El Maliki, devlet terörüne başvurarak televizyon ekranlarından halkı açıkça tehdit etmiştir. İnsan hakları, demokrasi ve özgürlüğe uymadığını gösteren başbakan protestoların engellenmesi amacıyla 12000 peşmergenin Kerkük’e girmesine göz yummuştur. Kerkük’te kaos ortamımın önüne geçilmesi ve güvenlik ikileminin oluşmaması için güçlerin gönderildiğini savunan Kürt siyasetçiler, daha bir hafta geçmeden en yetkili ağızlarından biri olan Cumhurbaşkanı Celal Talabani, “Kerkük’ün Kürtlerin Kudüs’ü” olduğunu söylemeye başlamıştı! Bu açıklamalar Türkmen ve Araplar içinde büyük tepkilere yol açmıştır.
Her gün Irak Temsilciler Meclisi’nde, bu yasadışı güçlerin acilen Kerkük’ten çekilmesinin bir toplumsal istek olduğunu dile getiren Türkmen ve Arap milletvekilleri olumsuz yanıtlarla karşılaşmaktalar. Bu durum, Irak’ın Cumhurbaşkanı ve Başbakanının tarafsız olmadığı toplumsal hassasiyet uyandıran meselelere duyarsız olduklarının açık göstergesidir.
İç savaşa yol açacak gerginliğin giderilmesi için en kısa zamanda bu güçlerin geri çekilmesi gerekmektedir. Kürt yöneticilerin dışlayıcı ve itici politikalar uygulamaktan vazgeçip barışçıl, kuşatıcı ve kucaklayıcı politikalar benimsemeleri tüm taraflar için çok daha yararlı olabilir. Cumhurbaşkanı Talabani’nin diğer demokratik, modern ülke başkanlarının tarafsızlıklarını örnek alması da önerilebilir.
