KAZIM ERDEM ÜNÜVAR YAZDI
”Mutluluk, TDK sözlüğünde “bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan doğan kıvanç durumu” olarak tanımlanmakta.”
Kişinin yaşadıkça memnun ve mutlu olması için gereken şey, kendisi için değil, kendisinden sonra gelecekler için çalışmaktır.
(…) Bir insan böyle hareket ederken ‘benden sonra gelecekler acaba böyle bir ruhla çalıştığımı bilecekler mi’ diye bile düşünmemelidir. Hatta en mutlu olanlar hizmetlerinin bütün nesillerce bilinmemesini tercih edecek karakterde bulunanlardır.” (M.K. Atatürk,1937,100 ve 1937,5-277) “(…) Hal böyleyken, insanlar gerçek mutluluk ve kurtuluşu, ancak
maddelere tapan nefislerinin hava ve hevesine tutsak olmuş iradelerine göre değer biçtikleri birtakım uydurma kurallardan beklemektedirler.
(…) Maddelere ve objelere bağlı mutluluklar, doğal olarak bu cansız şeyler gibi geçicidir (fanidir) ve günün birinde onlar gibi çökecek, yıkılıp gidecek, yok olacaklardır. Fani şeylere bağlı ve onlarla geçerli hiçbir mutluluk devamlı olamaz. Devam eden, ölmeyen bir mutluluk, ebedi (sonsuz) değerlere bağlı ve onlarla geçerli bir mutluluktur. Şu halde hakiki mutluluğun kaynaklarından birini de, ebedi olan canlı varlıklara, özellikle insan ruhlarına duyulan sevgi oluşturur. Çünkü o (sevgi) ebedidir.
(…) İnsanın hakiki mutluluğunun ilk kapılarını açan sevgi, merhamet, şefkat ve yardım duygularıyla beslenir. Bu duygular mutluluk kapısının en sadık kapıcılarıdır. Bunlar izin vermeden ne gerçek sevgiye ulaşılır, ne de büyük mutluluğun kapıları açılır.” (Neo-spiritüalizm’in kurucusu Dr.Bedri Ruhselman)
“Bütün mutsuz olanlar, yalnız kendi mutlulukları peşinde koşanlardır. Bütün mutlu olanlar ise başkalarının mutlu olması
için çalışanlardır.” (Budizm)
“Engelleri aşmak, varoluşun en büyük hazzıdır; bunlar ticaret ve iş yaşamındaki maddi şeylerde de olabilir, öğrenme ve bilimsel
araştırmadaki düşünsel şeylerde de olabilir; bu engellerle savaşmak ve onları yenmek mutluluk verir.” (Schopenhauer)
”İnsanın gerçek varlığını bilmesi mutluluk, unutması ise elemdir.” (Sri Nisargadatta Maharaj)
Der büyüklerimiz her insan her canlı farklı yerlerde aramış farklı yerlerde bulmuş mutluluk denen aslında Vücutta Melatonin, Serotonin ve Endorfin hormonlarının salgılamasının sonucu olduğu söylenen kendimizi iyi hissettiğimiz bu duygu için.
Ama mutluluk sadece biz insanlaramıı özgüdür bitkilerinde kendi mutluluk hormanları varmıdır bilinmez ama şu gerçek ki İnsan oğlu belki de var olduğundan beri mutluluğu aramış durmuş hep, onunla ilgili araştırmalar deneyler yapmış mesela…
”Spiritüalist görüşe göre ruhun dünyaya gelme amacı mutlu olmak değil, tekamül etmektir. Mutluluk ise bir amaç değil, bir sonuçtur. Mutluluk maddi değerlerle edinilemez, çünkü maddi değerler geçici olup, bir gün yok olacaklardır. Şu halde gerçek veya devamlı mutluluk, geçici olmayan manevi değerlere bağlı olup, ebediyen yaşayacak olan canlılara duyulan sevgiyle ve diğerkamca hareketlerle yakından ilgilidir. Gerçek mutluluk, başkaları için verilen emeklerin ruhta bıraktığı hazlardır, vazifesini yerine getiren varlığın duyduğu huzur ve sevinç halidir.” Ne kadar doğrudur bilinmez ama hani tanrıya yakardıkdan ona dua ettikten sonraki duygunun da mutlulukla tanımlanacağını düşünürsek insan inançlarının görevlerini yerine getirdiği için mi mutlu olur diye düşünmeden edemiyor insan.
”Mutluluk, TDK sözlüğünde “bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan doğan kıvanç durumu” olarak tanımlanmakta.” Yada bir kuşun kanadına dokunmak mı ? Özlem olan yada bir çiçeğin tomurcuklarından gelen kokumu süreklilik arzeden mutluluğu bize getiren o anki duyguların coşkusu mu ?
Her ne olur sa olsun Mutluluk:İnsanın ayaklarını yerden kesen tek şey bence…
KAZIM ERDEM ÜNÜVAR
