Hemen yanında da CHP’nin meclisteki vurucu gücü, Yalova’mızın milletvekili ve örgütün başı Muharrem İnce var. Eminim ki “o resmi oraya asın“ talimatı Muharrem İnce’den gelmemiştir. Buna ihtiyacı yoktur, belki farkında bile değildir nereye, nasıl asıldığının… Bu resmin o duvara, efsane Genel Başkan’ların ardına asılması iki nedene dayalı olabilir. Mevcut Yönetimin vekile hayranlığına veya bu yolla kendisine ne kadar bağlı olduklarını ve onu görmek istedikleri yeri vurgulama ve bunu vekilimize gösterme ihtiyacına.
Bu ihtiyaç bir motivasyon mudur? Değildir…. Hayal midir? Değildir. Sadece vekilimizi son derece yıpratıcıdır… Oraya asılması 2 nedene dayanabilir. Asanın, astıranın o sayede koltuğa yapışma güdüsüne veya başka duvarda resim asılacak yer olmamasına…
İnsanoğlunun hevesleri vardır, hedefleri vardır, doğaldır, başarırsa hemşehrisi olarak gurur duyarız. Ama dost olarak acı da söyleriz gerektiğinde. Bir gün egodan muaf olarak, bu acılardan ders çıkarılmaya başlanırsa, vekilimiz partiyi, parti onu yüceltir. O zaman da halk layığı neyse verir. Ama dozaj aşılırsa, bu güdüm, heves ötesi hakedilmemiş ve bastırılamamış bir nefse dönüşürse, o resmin sahibi o duvara önce çarpar, sonra asılır.
Duvardaki kompozisyon sanki vekilin erken egosunun yansıması gibi görünebilir, gizli hedefleri varmış, en üst makama göz dikmiş gibi değerlendirilebilir. Haddini bilmemek gibi yargılara ve hükümlere kurban edilebilir güzide vekilimiz. Erken yıpranır… Kendi kendine… Ya da kendi örgütü eliyle…
