Ergenekon dosyası kabarıyor.
Kabardıkca sulandırılmaya çalışılıyor.
Sulandırıldıkça amaçtan uzaklaşılıyor.
Puzzle oyunu değildi bu.
Ama dev bir puzzle haline sokuldu.
Artık parçaları yanyana getirmek kolay değil.
Hatta çok zor.
Geçmişte yaşanan olayları parça parça düşünmüyor değilim.
1960 İhtilali sonrası.
1965 seçimleri, Demirel’in tek başına iktidara gelmesi…
1969 seçimleri, yine Demirel ve ekibi iş başında.
12 Mart.Askerlerden muhtıra “Koltukta çok kaldın. İn bakalım aşağıya.
Neden?
Nedeni yok.
Enflasyon yüzde 7’lerde.
Paranın bereketi var. Kalkınma hızı iyi.
Barajlar yapılıyor peşpeşe.
Ama muhtıra yiyor Demirel.
1973 sonrası
Ecevit dönemi.
1974 Kıbrıs Barış Harekatı.
Ambargolu yıllar.
1976 sonrası, iç çatışmalar.
Sağ-sol görüşlülerin tuzağa düşürülmesi.
Ve 1980 Darbesi…
Enflasyon tavan yapıyor.
Ne de çabuk geçiyor yıllar.
İhtilal sonrası Özal’lı yıllar.
Para önce pul oluyor, sonra değer kazanmaya başlıyor.
PKK da iç savaşı körüklemeye başlıyor.
Düşük yoğunluklu savaş yılları.
Faili meçhullerin ayyuka çıktığı dönemler.
Her gün yeni bir suikast haberi ile yeni bir güne başlaman yılları.
Nice aydınlar aramızdan ayrılmak zorunda kaldılar.
Çok yazık oldu.
Şimdi anlaşılıyor ki, her darbe beraberinde kendi hukuksuzluğunu getiriyor.
Son 25 yılda 17 bin faili meçhul cinayet rakamı da bunu gösteriyor.
Demokrasiyi meğer oynamışız.
Demokrasi denemesi pek denemez bu geçmişe.
Ergenekon’un ipuçları geçmişin karanlık eylemlerini de gün ışığına çıkaracak mı ?
Sorgusuz infazların izini geriye doğru gidince bulacak mıyız ?
Puzzle parçalarının çoğu eksik.
Hatta kayıp parçalar daha çok.
Kaygılıyım.
Ergenekonu sulandıranlar adına kaygılıyım.
Geçmişle yüzleşme ve hesaplaşmanın altında « iktidarın muhalefeti susturmaya çalıştığı » iddiası var ya, beni en çok kaygılandıran bu.
Hangi muhalefet ?
Neden susturulsun ki.
Anamuhalefetin sesini duyan var mı?
Ses hala gelmiyor…
Orda kimse yok mu?
