insanlığın yarasını gösterir.
İnsan oğlu, insan kızı kendini tanıyana kadar doğanın en zayıf canlısı idi. Kendini tanıyan insan doğayı da tanımaya başladı. Zayıf kaldığında hayali efsanelere baş vurdu. Bununla beraber yaşanmış tarihi olaylar da rol oynuyanları efsaneleştirdi. İnsan soyu, güven de ve mutlu yaşamak için efsaneler yarattı. İnsana en büyük kötülüğü yapan yine insan olduğu için, bu efsaneler kötülüğe karşı bir isyan ve çığlıktır.
Şimdi size anlatacağım Pepuk kuşu yani kuş olan kızın efsanesi, bize kendi kanayan yarasını gösterdiği gibi, bizim de kanayan yaralarımıza işaret etmektedir.Bu hayali hikeye, bir kuşun gagasından insanlığın ağıdını yakıyor.
Efsane şöyle;
İki kardeş, anne ve babasıyla mutlu yaşarlarmış. Bir gün anneleri ölür. Çocuklar perişan olur.Babaları, çocukları heder olmasın diye onlara annelik yapacak bir kadınla evlenir. Kendi çocukları olmayan üvey anne bu iki çocuğa çok acımasız davranır. Kadının korkusundan ev de olan biteni babalarına anlatamazlar. Kenger zamanı bir gün iki kardeşi kenger toplamaya gönderir. Bilinçli olarak çocuklara delik torba verir. Abla kenger söker, küçük kardeşi onları sırtındaki torbaya doldurur. Akşam eve gelecekler, bakarlarki torba boş. Ev de üvey anne korkusu. Ablası kızar ‘’kengerleri sen yedin’’ der. Kardeşi ‘’Ben yemedim,inanmıyorsan karnımı kes bak’’ der. Kız, kardeşinin karnını keser, bakarki; kengerleri yememiş. Torbaya bakar, torbanın altı delik. Meğer toplanan kengerler ordan dökülmüş. Kardeşine sarılır, yarasını sarar ama çocukcağız ölür. Ağlayarak, kardeşini yıkar ve gömer. Dayanamaz bu acıya, yalvarır ‘’ Allahım beni kuş yap, acımı bütün dünya duysun ‘’ der. Kızın isteği kabul olur ve kuş olur. Her yıl kenger zamanı çıkar(akşamları öter) ve gagasında Kürtçe şu sözcüklere benzeyen ağıt dökülür;
” Pepữk, ke qır, mın qir, ke kuşt, min kuşt, ke şuşt, mın şuşt, kekoo ”
Türkçesi (Pepuk, kim yaptı, ben yaptım,kim öldürdü, ben öldürdüm, kim yıkadı,ben yıkadım, baba) .
Pepuk kuşu’nun efsanesi kimi yörelerde kız, kim yöreler de erkek olarak aynı konu üzerinden anlatılır. Yine İran ve Çin’ de buna benzer bir efsane olduğu söylenmekte.
Bu efane hayali de olsa, insanlığın acıları gerçek. Halen kardeş kardeşi öldürüyor. İnsanlar derbeder ediliyor. Katliamlar, açlık ve yoksulluk insanları mültecileştiriyor. İnsanlığın acısı dünyaya yayılıyor.
PEPÛK
Em xwîş û bira bûn
Li dinê belav bûn
Li hemberê xwînxwaran
Hesreta dê û bavan bûn
De were xwîşka min melorîne
Derd û kulan li min mekolîne
De lê xwîşka min de lê
De lê xwîşka min de lê
Dibim ev çi zeman e
Halê me pir yeman e
Barê dinê li ser me
Li welêt feryad û fîgan e.
Peyv û Mûzik: Ahmet Güven
PEPÛK(KUŞ OLAN KIZ)
Biz bacı ve kardeşlerdik
Tüm dünyaya dağıldık
Zalimlerin yüzünden
Anaya babaya hasret kaldık
Gel bacım ağlama
Bende dertler yaralar açma
Güzel bacım,nazlı bacım ağlama
Derim bu nasıl zaman
Halimiz çok yaman
Dünyanın yükü sırtımızda
Memlekette feryat figan
Söz ve Müzik:Ahmet Güven
Savaşın ve sömürünün olmadığı, insanlığın onurlu yaşayacağı bir dünya istiyoruz.
