Babasıyla tanıştık. Ortak bir mekânda oturduk. Arkadaşım, ben, velimiz çay içtik. Babalar evladı hakkında ne duymak ister? Şüphesiz ki çalışıyor, ilgili ve ders konusunda sıkıntı yok demememizi bekler.
Ben olsam da çocuğum için mutlaka iyi, güzel, çalışkan, davranışları olumlu sözcükleri duymak isterim.
Çünkü evlatlarımız bizim her şeyimiz.
Bizler gerçekleri söylemekle mükellefiz. Öğrencimiz gerçekten dediğimizi anlayan, uyumlu, kurallar konusunda sıkıntısı olmayanlardan. Onun için sıkıntı yok zaten.
Ayrıca sosyal itesi de yüksek, aktif, çalışkan, paylaşımcı, yazısının güzel olması da olumluluğuna katkı sağlıyor.
Öğrencilerimiz bizim evladımız gibi düşündüğümüz değerli varlıklarımız. Onların yüzü gülerse, bizde mutlu oluruz.
Yok onlar gerginse, bizlerde onların sıkıntısına çare olmak isteriz. Öğrencilerin geneli ders çalışmalı cümlelerinden hoşlanmaz.
Sanki ben öğretmen için mi veya annem babam için mi çalışmalıyım derler? Burada anlayan öğrencilere bu tür öneri yerine motivasyonunu yükseltecek konuşmalar yapmalıyız.
Öğrenci kendisi için çalışması gerektiğini idrak etmelidir. Ayrıca kendi mizacına uygun birini de model alabilir.
Elbette bizden sonra bu günün öğrencileri, yarınlarımızın güvencesidir. Onlar ne kadar bilgili, ahlaklı olurlarsa bizler o kadar gururlu oluruz.
Bizim öğrencimize değer vererek, başarılı olmasına katkı sağlarsak öğrencimize model olabiliriz. Lise birinci sınıfta edebiyat dersi öğretmenimi hiç unutmam. Lise birdeki öğretmenimi model aldım. Çok güzel ders işlerdi. Sosyal yönü de çoktu.
Bizimle futbol oynardı, özellikle içinde olup ta, közlerin küllen ipte ortaya çıkmayanları, çıkararak onların özgüvenini sağlardı.
Masa tenisi oynardı. Hayalimde hep onun gibi öğretmen olmak istedim. Ne kadar başarılıyım bilmem?
Edebiyat öğretmenim bir yıl dersime girdi. Her dersi sanki o varmışçasına dinledim. Ufkumu açtığından dolayı, okumayı sevdim. Asla zorlamadı, zamanı geldiğinde okumanın önemine vurgu yapmasından.
Hayattan örnekler vermesinden, bizi anlamasından, candan konuşmasından, bizim selamlarımıza, günaydınlarımıza cevap vermesinden.
O yıldan sonra roman, hikâye, dergi okumaya başladım. Model insandı benim için öğretmenim. Hala da o benim en değerli öğretmenimdir.
Nesiyle model oldu bana babacan oluşuyla, yaklaşımıyla, iletişim becerisiyle, test çözümüyle, hayattan da örnekler verdiği için çok iyi modeldi.
Öğretmenler, ustalar, insanlara şekil verenler, insanlara sadece ders anlatmamalı. Ayrıca gerçek hayattan da tecrübelerini zamanı gelince ve de uygun şekilde anlatmalı.
Kötü alışkanlıkları olan öğrencileri rencide etmeden, konular işlenerek kötü alışkanlıkların zararından korunmalıdır. Çıraklarda aynı şekilde. Onun yerine öğrenciler ve çıraklar olumlu davranışlara sevk edilmelidir.
Zorla değil tabi ki. Uygun şekilde. Boş zamanlarını değerlendirmeyi öğretmeli öğretmen. İşte öğrencimizin velisi bura da soru sordu.
Dedi ki, bilgisayar evde olumlu mudur? Bilgisayarın kullanımı önemli dedim. Bilgisayarın esiri olursa o zaman kötü.
Yok, eğer zamanında ders çalışır, vaktinde oyun oynarsa o zaman ne ala dedim. Tabi ki, önce öğrenci için derslerinde başarılı olmak birinci gaye olmalıdır.
Hedefi üniversite olan öğrencinin bilgisayar için vakti olmaz zaten. İleride pişman olacağı hiçbir şeyi yapmaz.
İnsanın bilgisayar, cep telefonu, televizyon kendine hâkim olabilirse evet olmalıdır. Derslerini etkiliyorsa alınması taraftarı değilim.
Öğrencimizin vasıflarını gözlediklerimiz şekilde anlattık. İnşallah velilerimizin memnuniyetini kazanmamızdan dolayı her iki tarafta memnun olmuştur.
Öğrencimiz güvenilir, dürüst ve çalışan biri olduğu için böyle birisi için ne denirse onu dedik. Emanetin ne demek olduğunu biliriz. Veli bilinçli ki, öğrencisini takip ediyor. Aslında yüreğim cız etti. Bende okurken annemi babamı çok beklemiştim.
Onlar gelmedi ama öğrencilerimizin velileri, bizimde velimiz. Onlar geliyor ya, yeter.
