Ailenin eski albümlerindeki sararmış eski resimlere bakıyorum. Bir kısmını tanıyorum. Bir kısmını tanımıyorum. Bir kısmı kesinlikle hayatta değil. Doğumlar, yaşgünleri, şehir gezileri, piknikler, düğünler v.s…Objektife o masum tebessümler ve gülüşler beni çok etkiledi.
Tanrının düzenlediği bir hayatı gene Tanrının verdiği akıllarınca yaşarken aldandılar mı aldatıldılar mı diye düşündüm. Doğduklarında aciz bir bebektiler. Büyümüşlerdi. Gençlik, zenginlik, güzellik ve gücün zirvesine bir kısmı çıkmıştı. Sonunda gençlik, güzellik, güçleri azaldı. Zenginlikleri mirasçılarına dağıtıldı. Kimbilir hayatlarını nasıl noktalamışlardı? Yalnız ve sefil mi? Yoksa gene dostları arasında bakımlı ve sevgi dolu bakışlar içinde mi? Bu duygular içinde solmuş resimler içinde masumca objektife poz veren, bir zamanlar var olan şimdi yok olan insanlara uzunca bir süre baktım.
Ölüm sonrasını tam olarak bilemediğimiz için bu kadar şiddetle o anda varolan bu insanlar ve bir anda tüm bağlarının kopup yok olmaları beni derinden etkilemişti. Ancak insan özünde edebi yaşamak isteyen bir varlık olduğuna göre, ölümsüzlüğü arzuladığına göre hayatlarının sonunuda iyi bir şekilde bu dünyada hazırlamaları gerekir diye düşündüm. Buda vücud ve ruh ölümsüzlüğü ile sağlanabilirdi. Vücud ölümsüzlüğü çocuklar ve onların çocukları, devam eden nesille, ruh ölümsüzlüğü de ailemize, topluma, tüm insanlığa yapılan iyiliklerle gerçekleşebilirdi.
İşte solmuş resimler içindeki bu insanlarda, insanı mutlu eden düşünceye yani ölümle hayatın bitmeyeceği şeklindeki düşünceye, ölümsüzlüğe bu şekilde ulaşmışlardı galiba. Herşey, elem ve hazlar, neşeler zaman içinde uçup giderken solmuş resimlerdeki tanıdığım, tanımadığım bu insanlar yaşattıkları insanlarla,devam eden nesilleriyle ve topluma yaptıkları iyiliklerle ölümsüzlüklerini sağlamışlardı. Zaten ellerinde yapabilecekleri başka bir şeyde yoktu. Böylece elimdeki solmuş resimlerin benim gibi uzak akrabaların bunlarda kim diye sordukları birer hatıralar olduklarını düşündüm sadece ve uzunca bir süre daha masumca gülümseyen, bir zamanlar tüm şiddetleriyle var olan bu insanlara hüzünle baktım…..
