Teröre karşı ittifak gerek…

Eğer dış güçler, başta ABD olmak üzere PKK terörüne destek verdikleri sürece, bu belanın defedilmesi, akan kanın durması mümkün olmayacak.
Olmayacak çünkü bugüne kadar da olmamış.
Nasıl ki dış destek kesilmiş, etnik sorunların üstesinden gelinmiş.
Örneklr Avrupa’dan.
Ispanya’da Eta…
Ingıltere’de Ira…
Üstelik bu iki ülke Türkiye’nin iki asır önünde yer alıyor.
Yani kalkınmışlık açısından.
Yani sanayileşmişlik açısından.
Yani Avrupalılık açısından.
Biz Avrupa kapısında beklerken, PKK terörü ile boşuna karşı karşıya değiliz.
Başta PKK, yani etnik güç Avrupalı olmamızı istemiyor.
Avrupa’ya girince “Türkiye’yi bölme hayalleri” suya düşecek çünkü.
Ama PKK, ABD ve Avrupa’nın bazı ezeli düşmanlarımız olan devletlerce gerek ekonomik, gerek sosyal ve gerekse siyaseten desteklendiği sürece bizim işimiz zor.
Sorunu, zaten başından beri yanlış politikalar yüzünden ihmal etmişiz.
Hem bölgeyi..
Hem insanını…
Yılların yanlışlığını, ihmalini ve eksikliğini bir çırpıda çözmek mümkün değil.
Halkın dağdaki teröristle ilişkisini sıfıra indirmek bir yıllık iş değil.
Ama gecikme ve ihmal var diye bu sorunun üstesinden gelinmeyecek değil.
Tek şart, dış bağlantıların koparılması.
Ermenilerin dışarda, dış ülkelerde yani Asala vasıtasıyla Türk diplomatlarına karşı yürürtükleri terörü ve katliamları nasıl önlediysek, nasıl Asala’ya aynı silah ve şiddet yoluyla karşılık verdiysek, PKK’ya karşı da dışarda yeni bir strateji tesbit edip mücadele vermeliyiz.
Bölgedekini ve Kuzey Irak’taki nifak yuvalarını askeri güçle çözmek her zaman mümkün.
Geç veya erken.
Ama mümkün.
Benim endişem dışardan gelecek her türlü desteğin artarak sürdürülmesi riski.
PKK’ya dış destek artıp, bir savaş halinde ülkemize uygulanacak en küçük ambargo bizi köşeye sıkıştırabilir.
Gerçi bunun da üstesinden gelinir.
Nasıl ki Kıbrıs konusunda yedi düvel üstümüze geldi ve bunun üstesinden geldiysek yine de başarılı oluruz.
Bu millet böyle durumlarda nasıl kenetlenir, bunu tekrar ıspat etmemizi bekliyorlarsa kuşkuları olmasın, bizler her yüke katlanırız.
Ama sonrası…
Irak’ın kuzeyındekiler, komşu olarak yerlerini nasıl korurlar, onu hatırlatmak bile  istemiyorum.
Barzani ve Talabani nerde olur onu bilemem.
Demem o ki, geçmişteki hataları bir yana koyup, PKK’nın kökünü kazımak için dış desteğin tamamen kopartılması için tüm gücümüzle diplomatik taarruza geçmeliyiz.
Dış lobileri harekete geçirmeliyiz.
Dışardaki vatandaşlarımızı seferber etmeliyiz.
İçerde ve dışarda ekonomik güçlerimizi birleştirmeliyiz.
Ve yabancı ellerin PKK’ya verdikleri gücü, desteği bertaraf edinceye kadar seferberlik hali ilan etmeliyiz.
Dış seferberlik hemen etkisini gösterecektir.
Belki sınırötesindeki başarının kilometre taşı da bu olabilir.
Ben her zaman umutlu oldum.
Şimdi daha da umutluyum.
Galiba yolun sonuna gelindi…