‘O’ bir kayboluş,
çelişkili yenilgi..
‘O’ bir sınav bir uğraş
bir posta ‘merhaba’
bir posta ‘hoşçakal’ ‘O’…
‘O’ göğsünden çeke çeke koparılmış
lades kemiği…
kim güçlüyse yaşayacak…
ölecek diğeri..
‘O’ bir serzeniş
pişman bir hiç sıkıntısı..
midenin tam orta yerinde
kırmızı bir yük gemisi..
tonlarca ağırlık alır da gözünün ferini
en yırtıcı en aç hayvan olur kelimelerinin dili…
‘O’ akşam güneşinde
şaşkın rakı avareliği..
‘O’ karışık hafızanda
mistik bir mıntıka temizliği..
kapında silahıyla nöbet tutan
zevk ile acının zembereği..
ne zaman ki örter çıplaklığını
‘keşke’nin altına sinen insaniyet kisvesi,
o zaman uyanır vicdanın da
merhamet yuvalarsın gizli gizli…
‘O’ en güzel gece..
bitmem bitemem dedirtir de
ilkin düşen yine ‘O’ olur
uykunun teslimiyetine…
böyle bir serüven ‘O’…
inatçı bir baş kaldırış
kararlı bir uyanış ‘O’
başında mıyız şaşkınlığın
sonunda mıyız sersemliğin dedirten..
sabah mahmurluğuna iç çektiren…
her yaş eşiğinde
‘iyi ki doğdun’ tatbikatı…
kutlamalar eşliğinde
‘yalnızlıklar’ karargahı..
‘biz’ olabildiysek eğer zamanın bir yerinde..
biz rütbesiz iki tutkulu aşığız ‘O’nunla
çukura ulaşıncaya kadar çarpışırız
haddini gittikçe aşan bir devinimle…
sanki hiç bitmeyecekmiş gibi yaparız
yine de…
bu yüzden bunca delirme…
bir gün..
alkolsüz bir sallanma
Kerem’siz bir yanmayla,
umarsız bir çift bakışta
boğulursa zaman…
kendini hissiz plastik bir çiçek gibi
mevsimsiz buluverirsen pencerende…
ufuk daralmış ufalmış
fırtınalarla ayılıp ıhlamurlarla yıkandığın o uzun kış
bir daha güneşin köpük köpük doğacağından
bir an bile düşersen şüpheye…
ve hüzün demirleyen limansız sahilde
unutulmak ağır bir kapı gibi kapanır da yüzüne
yığılırsa koskoca geçmiş dizlerinin dibine…
göğsünün üzerinde koca bir çukur
bir isim hep aynı yere dokunur dokunur
yıllar bütün hiddetiyle kükrerse önünde..
bir derman aranıp durursan ellerin göğsünde…
bir köprü bir kapı bir ışık bir mucize…
ey en derin sezgim
ey adsız yeminim..
ey göğsümden çeke çeke koparılmış
lades kemiğim…
çırıl çırıl ‘yaşamak’ ‘O’ işte..
